Uitstapje

Deze vakantie, dit verblijf in het boshuis van Neef, kenmerkte zich dit keer tot heel veel in de buurt blijven. Het leven speelde zich de afgelopen dagen af in een straal van maximaal 10 kilometer. Een actieradius die mij meer dan genoeg was. In dat gebied zijn er voldoende fietspaden om te ontdekken en genoeg terrasjes voor de cappuccino of een lichte lunch.Veel meer heeft een mens niet nodig, althans ik niet. Heel veel en heerlijk geluierd.
Soms fantaseer ik over een toch nog iets verdere reis. Het zou mij wel lijken een niet al te lange reis langs de Noors fjorden, een cruise. Heel langzaam begint Gade ook aan het idee te wennen, misschien komt er er nog wel eens van. Gisteren namen we een voorschotje op die vaarvakantie. Ergens hadden we een flyer van rondvaarten door de Weerribben meegenomen. Een van de mogelijkheden was een zonsondergang-vaartocht van twee uur door deze vreemde mengeling van land en water in de kop van Overijssel, minder dan 45 kilometer van ons boshuis. Toen Gade reserveerde kon de schipper nog niet garanderen dat de tocht doorging. Het minimum aantal deelnemers was 10. Hij moest er tenslotte iets aan overhouden. Wij waren nummer 1 en 2. De middag van vertrek moesten we nog maar eens bellen om te vragen of er nog meer aanmeldingen waren. Die bleken er te zijn en zo scheepten wij gisteravond in voor een bijna meditatieve tocht over rimpelloos water, door smalle slootjes. Op onze tocht werden we vergezeld door een buizerd, een ooievaar, wilde eenden en een eenzame reiger. En de uitleg van de schipper. We zagen hoe land het van water won en elders het water van het land. Water omzoomd door riet, heel veel riet en stilte, nauwelijks verstoord door het sonore gepuf van de scheepsmotor. Zelfs de schipper werd er stil van. Hij had genoeg te vertellen, maar wist wanneer het genoeg was. Zijn grapjes bleven ergens boven het riet zweven. Echt landen deden ze niet bij zijn passagiers.
Eenmaal weer aangelegd,was de zon zoals beloofd, onder.