Donderdag 4 juli, 08.20 uur. Telefoon. Op het schermpje zie ik de naam van Zoonlief. Voordat ik opgenomen heb, weet ik wat zijn mededeling zal zijn. Net zoals we wisten wat er aan de hand kon zijn toen Gade en ik iets meer dan twee maanden geleden in de stad liepen en Els ons belde met de vraag of wij naar Zoonlief konden komen waar zij ook was. Ze had ons iets te vertellen en dat deed ze liever niet via de telefoon. Maar wij wisten toen eigenlijk al genoeg en wat wij vermoedden werd bevestigd. De prognose was twee tot zes maanden.
Een vakantie in de Achterhoek werd naar voren gehaald. Andere plannen bleven wat zij waren, plannen. Haar ziekte stond het niet meer toe ze uit te voeren. En daar in de Achterhoek, waar een groot vogelconcert haar verblijf begeleidde sloeg de ziekte ongekend hard toe. Een zware nachtelijke rit naar het ziekenhuis in Zutphen. Het leek toen veertien dagen geleden een kwestie van uren. Uren werden dagen. Het ziekenhuis kon niets meer doen dan de belofte waar maken dat zij geen pijn hoefde te lijden.
Els verhuisde naar een hospice, een hospice in Zutphen. Een plek met warme aandacht voor zijn gasten en bezoekers. En daar werd Els het voorbeeld van hoe te sterven. Zij nam er haar tijd voor. Tijd die zij ons gunde om nog dicht bij haar te zijn. Het spreken ging haar steeds moeilijker af, maar ze bleef alert, hoorde alles. En ze wachtte af, nieuwsgierig naar wat er te gebeuren stond maar met de oprechte verwachting dat het nooit een absoluut einde zou zijn. Wat een voorbeeld. Donderdag 4 juli om 8.10 uur overleed ze. Vast overtuigd dat dit geen einde was, maar een voor ons nog onzichtbaar begin.Een begin waarvan zij nu ervaart hoe licht het daar is.
Samen hebben wij Els verzorgd. Wat was en is ze mooi. Geen pijn, geen angst. Die waren er nooit geweest. Kamer Paars was haar kamer in het hospice, haar laatste huis. Daar hebben wij haar uitgeleide gedaan, samen met de mensen van het hospice die voor haar en ons zorgden.
Als Gade en ik terugrijden naar Nijmegen halen we de grote lijkwagen in. Wij zijn op weg naar huis, zij is daar al aangekomen.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
Ontroerend. Wat prachtig dat jullie dit samen tot een mooi einde hebben gebracht. Een ontzettend dappere vrouw. Veel sterkte de komende tijd. Liefs, Trees
Lieve Jan en familie,
Gecondoleerd met het overlijden van Els, een lieve vrouw fijn dat ik haar gekend heb en de laatste jaren regelmatig mee heb mogen maken.
Wat zullen jullie haar gaan missen.
Ik wens jullie heel veel sterkte voor deze moeilijke tijd.
Lieve groet voor jou Jan en familie.
prachtig onder woorden gebracht, Ome Jan. Ik zit met tranen in de ogen!
Warme groet, Jan-Herman
Heel veel sterkte Jan, voor jou en de hele familie. Ik ben weer ontroerd door jouw mooie beschrijving. En nu extra, omdat jullie nu echt afscheid hebben moeten nemen van jullie geliefde. Bewonderenswaardig, hoe zij het heeft gedaan. Ik ben diep onder de indruk.
Gecondoleerd Jan en familie. Wat een gemis van een zeer sterke vrouw. Heel veel sterkte voor jullie allemaal.
Gecondoleerd Jan, jij, jullie allemaal. Wat droevig…
Veel kracht wens ik jouw Gezin toe Jan, sprakeloos leef ik mee…..
Jan gecondoleerd en veel sterkte voor jou en je familie in deze moeilijke tijd!
Maar bedenk dat ook dit afscheid de geboorte van een mooie herinnering herinnering is 💐
Van harte gecondoleerd, Jan, ook namens Ans. Met grote bewondering voor de wijze waarop je deze droevige gebeurtenis onder woorden hebt gebracht: een einde en toch een begin van wat voor mensen ongrijpbaar is
Jan, en heel de familie gecondoleerd met het verlies van Els. We hebben het allemaal gevolgd en vinden dat jullie het geweldig hebben gedaan. wij hebben echt mee geleefd al was het op een afstand. Wij hopen dat je de kracht zult vinden om verder te gaan na dit verlies. Wij zullen een kaarske laten branden bij de H.Eik in Oirschot bij Maria, en vragen dat Els mag zijn waar zij op rekende. Ook jouw, en de rest van de familie zullen we in ons gebed niet vergeten. Heel veel sterkte in deze zo droevige dagen.
Wim en Truus.