Hoeveel verjaardagen in een week kan een mens hebben? Hoeveel uitvaarten in een week kan een mens hebben? Ik heb er twee van elk de afgelopen dagen meegemaakt en zeker wat de uitvaarten betreft vind ik dat meer dan genoeg. Ook al betrof het overledenen op enige afstand, toch raken die gebeurtenissen mij sterk. Zal ook wel met de leeftijd te maken hebben, dat de ontroering onverwacht heftig toeslaat. Gade zegt dat het iets met mijn frontaal kwab te maken heeft. Maar als ik het verdriet bij een van de sprekers op een uitvaart zie en hoor, lijkt het of dat besmettelijk is. Ik voel tranen in mijn ogen en het is of er een smeedijzeren band om mijn hersens wordt geslagen, die ook nog eens strak wordt aangedraaid. Mijn schedel lijkt te klein voor mijn hersenen. En op zo’n moment zijn de woorden de ik hoor voldoende om ander nog ongezegd verdriet in mij te wekken. De tranen zijn dan niet te bedwingen. Maar die stille huilbui werkt ook louterend, het verdriet heeft vorm gekregen en is niet langer ongezegd, ook al is er geen woord gesproken.
Bij de uitvaarten van deze week heb ik geen crematorium-aula, laat staan een kerk van binnen gezien. Nu is dat wat die aula’s betreft zeker geen gemis.Die zien er in het beste geval uit als een aangepaste fabriekshal. Nee, de herdenkingsbijeenkomsten vonden allebei plaats in een horecagelegenheid. Daar werd het leven van de overledene nog eens gevierd en het verdriet van het overlijden gedeeld. Doorleefde woorden, mooie muziek, ontroerende beelden.
En intussen was een dezer dagen mijn echtgenote ook nog jarig. Nee, geen uitbundige ontvangst. Gewoon samen gevierd, onverwacht nog met wat mensen die ons lief zijn. Gade en ik aten bij het cafeetje op de hoek en kregen een klein ijsjestoetje als verjaarsgeschenkje van het huis. Er is weinig nodig voor een feestgevoel.
En nu, met mijn hoofd nog vol van de uitvaartsbijeenkomst op naar de verjaardag van zoonlief met conform de familietraditie kaas en leverworst en iets te eten.
Het leven beweegt zich tussen uitersten, maar het beweegt.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
kaas en leverworst en iets te eten!
Mooi geschreven!