Uit

Bladerend door Facebook lees ik de mededeling die iemand  geplaatst heeft. Het is eigenlijk een zeer kort verhaal. Een verhaal van een zin waar een hele wereld, een heel leven,een heel drama achter schuil gaat. Beroemd is het zeer korte verhaal dat ten onrechte aan Hemmingway is toegeschreven: “‘For sale: baby shoes, never worn.’” Zes woorden, een heel verhaal. In vertaling zijn zelfs vijf woorden genoeg: “Te koop: babyschoentjes, nooit gedragen.”
Het verhaal, waarschijnlijk niet als zodanig bedoeld, op Facebook luidt als volgt: “En toen was het tegen alle verwachtingen in uit.” Negen woorden, negen woorden waar de wanhoop, het verdriet van afspat.Het zou het begin kunnen zijn van een novelle, een roman desnoods, maar met deze negen woorden is eigenlijk alles gezegd. Je hoort de ontreddering. Alles leek koek en en ei, sterker nog rozengeur en maneschijn. Het leven lonkt, verwachtingen die vervuld gaan worden, geen wolkje aan de hemel. En dan overvalt hem of haar de mededeling. Het is uit. Verwachtingen spatten uiteen. Misschien te veel verwacht?
En toen was het uit. Dat had de verkorte versie van het verhaal kunnen zijn, de samenvatting. Maar die gekoesterde verwachtingen die oplossen in het niets, maken het zoveel schrijnender. Ik hoor als het ware de deur in het slot vallen, hij hoort haar voetstappen zich in de stille straat verwijderen, ze heeft de huissleutels op het tafeltje bij de deur neergelegd. Nog geen tijd voor tranen, nog niet, die komen nog. En als om het zeker te weten schrijft hij op Facebook die negen woorden, veertig letters. Om zichzelf te overtuigen, om te kunnen geloven wat hij net gehoord heeft. Negen woorden, één brandt hem in zijn ziel. UIT.