Twijfel

Er wordt gezegd dat twijfel het begin van alle wijsheid is. Als dat zo is dan ligt er nog heel wat wijsheid op mij te wachten, want ik twijfel nog steeds op wie ik komende woensdag bij de gemeenteraadsverkiezing ga stemmen. Er zijn jaren, wat zeg ik decennia, geweest dat ik blindelings wist van welke partij ik een hokje rood zou maken. Ik was zelfs lid van een partij in de tijd dat de leden elkaar nog bijna met ‘kameraad’ aanspraken en het clublied nog uit het hoofd gezongen werd. Maar de Partij werd een partij, schudde zijn ideologische veren af. Maar wat blijft er zelfs van een rode haan over als je zijn veren plukt; een kale kip. Een beetje sociaal-democraat was zo niet dakloos, dan toch wel partijloos geworden. Sinds die tijd ben ik aan het zweven en stemde ik lokaal en provinciaal op mensen die ik kende en landelijk op progamma’s en standpunten.
Op de kandidatenlijsten van dit jaar figureert de naam van een heel goede vriendin, maar ondanks die persoonlijke band heb ik ook maar een moment overwogen op haar partij te stemmen. Een partij die zich volgens mij volkomen onterecht volkspartij durft te noemen.
Er blijft mij niets ander over dan een stemwijzer in te vullen. Dat helpt ook niet echt want van de 14 partijen waar ik uit kan kiezen heb ik met de ‘winnaar ‘ 70% overeenkomst en dat loopt zo af tot partij nummer 11 waar ik het nog voor 60% mee eens ben. Er zijn maar drie partijen die onder de 60% zitten, waaronder de genoemde volkspartij.
Op plaats 1 en 2 staan lokale partijen en daar ben ik nooit zo gecharmeerd van geweest. Je weet nooit welke ideologie je als bijproduct mee binnen haalt. Partij nummer 3 is mijn oude liefde, die toch nooit echt roest, ondanks alles. Mijn huidige liefde, met de nodige reserves, komt bij mijn stemwijzer pas uit op plaats 7.
Ik heb nog drie dagen. Wie weet krijg ik de komende 72 uur nog wel een teken of geheime boodschap. Ik zweef nog, waar zal ik landen…