TV-recensent

Ik hoef mij niet meer druk te maken over wat ik later beroepsmatig zou willen worden. Ik geniet al jaren van mijn pensioen en een van de vele voordelen daarvan is dat je niet meer wakker hoef te liggen van je werk. Werk was. Ik moet zeggen dat ik altijd met heel veel plezier heb gewerkt. Ik had geen betere baan willen hebben, was zeer tevreden met mijn ambtenarenbestaan dat mij kans gaf veel van de wereld te zien. Ik had het geluk dat in mijn tijd gemeenten contacten met zustersteden nog serieus namen en ik van gemeentewege die contacten warm mocht houden. Nee, als ik het allemaal over zou kunnen doen, niet dat ik daar behoefte aan heb, dan zou dat wat ik gedaan heb zo weer voor herhaling in aanmerking komen.
Natuurlijk heb ik wel eens gemijmerd over andere beroepsmogelijkheden. Als ik het lijf (en lef) er toe gehad zou hebben dan had ik best als danser hebben willen gloriëren. Ik weet, je moet je eigen mogelijkheden niet onderschatten, maar zeker ook niet overschatten, dat bespaart je veel teleurstelling. Ik heb in deze kolommen ook al eens verteld dat een bestaan als strafpleiter mij ook wel wat had geleken. Leuke bespiegelingen zonder ook maar enig realiteitsgehalte.
Wat mij ook wel aardig leek was om (dream on) mijn daags bestaan te leiden als cultureel attaché bij een of andere ambassade. Maar dat werd vooral ingegeven door de plezierige recepties die ik meemaakte in de ambassade in Managua (Nicaragua), het consulaat in St. Petersburg (Rusland) en de contacten die ik had met de toen nog in Bonn gevestigde Nederlandse ambassade. Heb ik het nog niet eens over de uitwisselingen met Higashimatsuyama (Japan).
Onlangs kwam er bij dat rijtje niet vervulde wensen nog een functie bij. Tv-recensent, dat had mij wel wat geleken. Straffeloos al die programma’s bekijken die ik nu nog politiek correct als ‘hidden pleasure’ kwalificeer, maar eigenlijk echt heel onderhoudend vind en van smul. Daar dan elke dag drie- tot vierhonderd beschouwende woorden over schrijven en er nog voor betaald krijgen ook. Dat zou een feest zijn geweest. Iedere dag je eigen rubriek en je van tegenspraak niets aantrekken. ‘Bekeken’ zou een goede titel zijn. maar daar zal het wel bij blijven.