Als ik achter mijn computer zit, en dat is toch met enige regelmaat, heb ik vaak alleen mijn rechterhand nodig om de muis te bedienen. Mijn linkerarm steun op mijn bureau en in de palm van mijn linkerhand rust mijn hoofd. Een favoriete houding en zo scroll ik door mijn mail, bekijk facebook en bekijk ik filmpjes op You Tube. Deze houding heeft wel tot gevolg dat er zich een slijtplek ter hoogte van de linker elleboog vormt. Daar wordt de kleding allengs dunner en dunner. Vooral bij een trui kan dat funest zijn. Het was dan ook zo dat van de week een voorkeurstrui het daar begaf. Geen dunne plek meer, geen gaatje, maar een heus gat. Mijn lang overleden broer omschreef een gat eens als niets met een randje. Het niets had in dit geval zo’n omvang aangenomen dat het tijd werd voor een nieuwe trui. Deze met dat geweldige gat was zelfs zonder goed fatsoen niet meer te dragen.
Zaterdag op weg op de fiets naar de stad kondigde ik bij Gade aan naar een nieuwe trui te willen kijken. Een wollen trui. Ik werd bijna van mijn fiets afgehoond. Hoe dacht ik in dit seizoen, aan het begin van de zomer bijna, ergens een wollen trui te kunnen scoren. Ja, een katoenen trui, die zouden er in overvloed zijn. Een wollen trui, de gedachte alleen al, dat kon ik wel uit mijn hoofd zetten.
In de winkel blijkt er een overvloed aam bloezen en truien. En ja, er zijn ook wollen truien. Hele dunne, merinowol. Zelfs in mijn maat. Ik pas een fel blauwe. Maar die wordt ontsierd door een felrood merkje met de producent van de truien in witte letters er op. Niet mijn eerste keus. Maar er is ook een grijs-zwarte. De merknaam is een forse witte letters erop geborduurd. De verkoper legt mij uit dat dat helemaal in is, trendy en bijdetijds. Ik wil wel in zijn, maar hoef niet perse trendy en bijdetijds zijn. Als extra heeft de trui op beide ellebogen een dun lapje leer laten naaien. Precies ter hoogte van mijn gebogen elleboog als ik in mijn geliefde houding voor het beeldscherm zit. Dat geeft de doorslag. En die letters op mijn linkerborst? Als ik de trui aan heb zie ik ze nauwelijks.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links