Tristan

Wie zijn zoon Tristan noemt heeft daar een bedoeling mee. Zo’n naam kies je niet zo maar. Het is geen modenaam die je om welke reden dan ook steeds meer tegenkomt. Het moet destijds een bewuste keuze van vader en moeder van der Vlis geweest zijn hun zoon Tristan te noemen. Als het een meisje was geweest, had ze waarschijnlijk Isolde geheten.
Tristan is de held in een oude Keltische legende. Hij begeleidt de uitgehuwelijkte Isolde naar haar toekomstige echtgenoot Koning Marke van Cornwall.  Isolde en Tristan drinken onwetend echter van de zelfde liefdesdrank en vallen hopeloos voor elkaar. Ook na het huwelijk van de oude koning met Isolde blijven beide gelieven elkaar ontmoeten. De koning komt er achter, doordat Tristans beste vriend hem verraadt. Tristan raakt zwaar gewond in een gevecht met die vriend, maar ontkomt toch naar Bretagne. Daar komt ook Isolde naar toe, maar de opwinding haar weer te zien is hem teveel en hij sterft. Zo ook Isolde, die een gifdrankje inneemt als Koning Marke, die haar achterna gekomen is, arriveert. Zij sterft in de armen van haar dode geliefde Tristan.
Aldus een van de vele versies van dit archetypische verhaal.
Maar na zaterdag 9 april zal de naam Tristan niet meer als eerste in verband gebracht worden met ontembare liefde en  hartstocht, niet meer met Isolde. Tristan heeft zich nu gekoppeld aan ‘van der V’. De legendarische ridder wordt een hopeloze zelfmoordenaar, zo bang om de ultieme tocht alleen te gaan dat hij zich troost een aantal metgezellen mee te nemen. 3 mannen, 3 vrouwen, ongewilde paladijnen op zijn laatste gang. Hij knielt voor hij zich zelf een kogel door het hoofd jaagt. Te bang om te vallen? Of in deemoedige overgave aan dat wat hij al zo lang wilde, de eenzame rust van een levenloos bestaan.
De Keltische legende vervaagt, Alphens gruwelijke sage komt er voor in de plaats.