Trend

Eerlijk is eerlijk, ik heb Zomergasten niet helemaal gezien. Af en toe zapte ik weg naar de sluiting van de Olympische Spelen. Dat was een fantasievol spektakel. Ik hoop dat Lidewij Edelkoort dat ook nog eens terug gaat zien, want veel van haar uitspraken werden daar al waar gemaakt. Edelkoorts woorden over fantasie en verbeelding waren nog warm toen in London een van de acteurs ons uitnodigde hem te volgen naar het land van je fantasie. Imagine klonk het weer, zelfs in gebarentaal. En had mevrouw Edelkoort niet zelf gezegd dat de noodzaak van het hebben van dingen voorbij was. De fantasie is voldoende, stel het je voor en het is van jou. Imagine.
En dan vertelt ze over de nieuwe trend dat vaders eindelijk eens gaan vaderen, met hun kinderen sjouwen. En ik zie me zelf weer lopen met mijn zoon tegen mij aangebonden in zo’n kangoeroezak. Het was 1974. Was ik mijn tijd vooruit?
En dan herinner ik mij weer dat ik bij de directeur van mijn academie moest komen, omdat mijn haar te lang was. Het was 1967. Was ik mijn tijd vooruit?
Jaren geleden begon ik met het verzamelen van Mariabeeldjes en -afbeeldingen, lang voordat menigeen dat ging doen. Was ik mijn tijd vooruit?
Edelkoort vertelt ook dat het niet lang meer zal duren voordat iedereen een tatoeage heeft. Ik liet de mijne in 1993 zetten, klein en bescheiden, maar toch. Was ik mijn tijd vooruit?
Doordat ik wat heen en weer zap komen haar uitspraken over als motto’s uit een Succesagenda. Dat we op weg gaan naar een maatschappij van hybrides en fusie. Er zijn zoveel filmpjes dat de interviewer zich niet altijd de tijd geeft door te vragen en blijven opmerkingen als “Ik kan schoonheid zien in alles” of “Ik ben geen buitenstaander, maar hoef niet aan alles mee te doen” en  “Ik ben volstrekt onmodieus” wat in het luchtledige hangen. Maar misschien is dat ook wel een trend. Vrijblijvendheid.