Traditie

Wanneer is iets een traditie? In de omschrijvingen die ik over dat woord lees, komt vaak de mededeling voor dat het moet gaan over iets dat van geslacht tot geslacht wordt doorgegeven. Dat zou kunnen betekenen dat, ervan uitgaande dat een geslacht min of meer 25 jaar duurt, iets minstens dat aantal jaren moet bestaan om tot traditie verheven te worden. Als we die norm aanhouden zijn er maar weinig dingen die wij traditioneel noemen het ook waard zo genoemd te worden. Of is het zo dat traditie aan devaluatie onderhevig is en dat we al gauw iets traditioneel noemen om het een air van standvastigheid te geven.
Gisteravond mocht ik weer de 18e editie van het Nimweegs Dictee presenteren. Een dictee dat helemaal geen dictee meer is maar in de loop der jaren geëvolueerd naar een quiz en een Nimweegse tekst waarin een aantal woorden de juiste ABN-vertaling moeten krijgen. En dat ook nog multiple choice. Het is een dictee waarbij niemand meer ook maar een letter schrijft. Maar het blijft Nimweegs Dictee heten. Traditie. Dat woord nam de burgemeester ook in de mond bij de uitreiking van de wisselbokaal aan de winnares. En als een burgemeester zoiets zegt dan zal het ook wel zo zijn. Op dat soort momenten ben ik altijd zeer gezagsgetrouw. Het Dictee is een traditie dat zich al 18 jaar in een volle raadzaal afspeelt tot genoegen van het publiek en de presentatoren. Het programma kent al die jaren al een schier onveranderlijke stramien. Traditie.Van voetbal wordt wel eens gezegd dat het 90 minuten duurt en aan het einde wint Duitsland. Die uitspraak kan voor het Dictee geparafraseerd worden. Het dictee is op de laatste vrijdag in november en aan het eind wint een lid van de familie Giesbertz. Ook dat lijkt inmiddels traditie. Voor de rest van  de deelnemers geldt de traditionele uitspraak dat deelnemen belangrijker is dan winnen.
Voor degene die denkt die familie te kunnen verslaan, schrijf 24 november 2017 maar vast met potlood in uw agenda: 19e Nimweegs Dictee, een traditie.