Op het moment dat ik dit schrijf is Tom Dumoulin bezig met de voorlaatste etappe van de de Tour de France. Een tijdrit. Op tv zie ik zijn start. Ik heb dit jaar de tour nauwelijks gevolgd. Hoorde over de klaarblijkelijke overmacht van de ploeg van Dumoulin, een naar gezegd wordt Nederlandse ploeg met een overmacht aan buitenlandse renners en vernam ook dat er een Sloween was bij wie het geel aan zijn lijf vastgeplakt leek en in wiens dienst Dumoulin zich een verdienstelijke superknecht was geweest. De enkele keer dat ik keek lette ik meer op de mooie plaatjes vanuit de helikopter van het Franse landschap dan dat ik het koersverloop volgde. De uitzending van de Tour was dan voor mij ook meer een ‘Rail Away’, maar dan vanuit de licht. Mooie slow-tv waarbij het zeker met het klapwiekende helikoptergeluid goed wegdommelen was. Ik heb dan ook kilometers Tour al duttend achter mij gelaten.
In mijn jonge jaren, opa vertel nog eens over vroeger, beleefd ik de Tour veel intenser. Of eindelijk was dat niet de Tour de France, maar onze eigen versie daarvan die ik met met mijn vriendje Wim ontwikkelde. Het was in de tijd dat sigaretten nog verkocht werden in kartonnen doosjes waarvan je vier plaatjes kon knippen. Een sigarettendoosje, waarmee we ook kaartspelletjes maakten, was goed voor vier plaatjes. En op elk plaatje werd de naam van een tourrenner geschreven. Namen als Bahamontes, Bobet en Jan Nolten. Inmiddels zo goed als vergeten namen. Wim woonde in een huis met een heel lange gang met in het midden een loper. En langs die loper schoten we met onze vingers al die kaartjes met een naam van een renner door de gang. Onze eigen Tour met gewone etappes, een keer de gang door of lange etappes, ook weer terug. En er was ook een bergetappe. Dan moesten we het kaartje over de drempel van de keukendeur aan het eind van de gang schieten. Elke dag een etappe waarvan keurig netjes de uitslagen door ons werden bijgehouden. Als we dat spel speelden stond de radio aan en leek het of Jan Cottaar onze tour becommentarieerde.
Tom Dumoulin is binnen. Zijn ploeg en hij krijgen een verrassend pak slaag.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links