Tot de dood…

“XX neemt u YY tot uw wettige echtgenoot en belooft u getrouw alle plichten te vervullen die de wet aan de huwelijkse staat verbindt? Wat is daarop uw antwoord?” Dat zinnetje heb ik toen ik nog buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand was vele honderden malen uitgesproken. En na een bevestigend antwoord van beide partners verklaarde ik dan dat zij door de echt aan elkaar waren verbonden. Een enkele keer vroeg het paar mij dan in de formule iets op te nemen van tot de dood hen zou scheiden. Maar dat waren maar enkele uitzonderingen en aan dat verzoek gaf ik geen gehoor. Als vertegenwoordiger van de wet had ik genoeg aan hun toezegging voor dat moment. De wissel die zij op de toekomst wilden leggen was hun pakkie an, niet het mijne. Natuurlijk kregen zij bij de huwelijkssluiting de mogelijkheid dat eeuwigheidsaspect naar elkaar  en hun gasten uit te spreken, ook al wisten zij net zo goed als ik dat de belofte die zij hier bevestigden in 1 van de 4 gevallen geen stand zou houden. Uiteraard was het de intentie van de gelieven voor altijd bij elkaar te blijven. Tot de dood hen scheidt en liever nog langer.
“Tot de dood ons scheidt” was de titel van een documentaire die ik gisteravond op tv zag. Over de schouders van een mediator kijken we door de ogen van Niels van Koevorden, de regisseur mee met de reacties twee echtparen die hun komende echtscheiding vorm geven. Tot het moment dat het echtscheidingsconvenant getekend wordt. Twee, nee vier verschillende verhalen. Wat voor de een als een donderslag bij helderen hemel kwam, was voor de ander een logisch einde van een langlopend proces. Het waren niet de jongste meer, veertig jaar huwelijk poets je niet zo maar weg. Maar tot de dood hen zou scheiden was zeker voor een van de beide partijen te veel gevraagd.
Mijn eigen geschiedenis komt weer boven. Ik was twintig jaar getrouwd toen wij gingen scheiden, nu al weer dertig jaar geleden. In de grootst mogelijke harmonie en wij verloren elkaar niet uit het oog en zeker niet uit het hart. En zelfs nu mijn ex, de moeder van mijn kinderen overleden is, heeft de dood ons niet gescheiden.