Tijd

Doorgaans ben ik van mening dat ik op de juiste tijd geboren ben. Ik pas goed in deze periode die begint net na het einde van de Tweede Wereldoorlog. Ik hoor nog ergens bij, bij de baby-boomers die ten volle hebben geprofiteerd van de tijd van wederopbouw. Ik heb nog mogen meemaken dat er geen tv was, het bezit van een auto geen gemeengoed, Internet en Facebook werden uitgevonden en dat je leerde schrijven met een scherp gepunt potlood en later met een kroontjespen, die je doopte in een inktpotje op je lessenaar en je moeder van ode lapjes stof een inktlap naaide. Je kon nog op straat voetballen en bij de kruidenier op de hoek werd een ons kaas nog in plakjes voor je gesneden. En op zondag ging je naar de kerk. Ja, inderdaad, toen was geluk nog heel gewoon. De melkboer bezorgde nog met paard en wagen en de schillenboer haalde eens per week de schillen op en niemand noemde dat toen al gescheiden afvalinzameling. Vuilnisemmers waren nog zwaarder dan hun inhoud.
En dat alles heb ik bewust zie veranderen. In de afgelopen 70 jaar is er veel, heel veel veranderd. Ik zou wel eens willen weten hoe mij mijn vader zou reageren als hij nog eens een dagje terug zou kunnen komen. Mijn vader, die geboren werd in 1891, in een leven en tijd dat in bijna niets meer lijkt op de dag van vandaag.
Gisteren zag ik de kaskraker ‘The favourite’. Een prachtige film over de tijd dat Anne koningin over Engeland was (1665-1714). Geen historische documentaire, maar een spannend verhaal over de relatie tussen de koningin en twee van haar hofdames. Gaat dat zien. Misschien niet altijd historisch verantwoord, maar wel een beeld gevend van intriges en heerlijk decadente hofgebruiken en vermaak.
Ik hoef die tijd niet zelf meegemaakt te hebben. De veranderingen die ik in mijn leven meemaakte zijn mij al meer dan genoeg. Ik ben hooguit nieuwsgierig hoe de film over de tijd er uit zal zien, de film die over 300 jaar daarover gemaakt zal worden.