Tijd

Ik word niet koud of warm van de discussies die er gevoerd worden over of er weer één tijd moet komen. En of dat nu de zomer- of de wintertijd is, het maakt mij niet uit. Op de tv hoor ik iemand zeggen dat ze hoopt dat het de zomertijd is, want dan hoeft ze geen winterkleren meer te kopen. Kijk, die heeft het helemaal begrepen. Net zo als de mensen die zeggen dat ze ergens geen tijd voor hebben, geen zomertijd, geen wintertijd. Onzin natuurlijk, want iedereen heeft tijd en allemaal hebben we de zelfde tijd, 60 seconden in 1 minuut, 60 minuten in 1 uur en 24 uur in een dag en 7 dagen in 1 week en 4 weken in een maand en 12 maanden in een jaar. Tijd genoeg zou je zo denken, maar hoeveel jaar iemand heeft??? Die vraag heeft aan drie vraagtekens niet eens genoeg.
Ik heb tijd genoeg. Ik heb tijd te over. Voor mij geen druk, druk, druk meer. Drukte is een kwestie van verkeerd plannen of te vlug ja op iets zeggen. Denken dat je gelukkig wordt van overal bij te moeten zijn en zo veel tijd voor andere dingen denken nodig te hebben dat er geen tijd, geen jaar, geen maand, geen week, geen dag, geen uur, geen minuut, geen seconde voor je zelf overblijft. Nauwelijks tijd om adem te halen. Verstikkend.
Ik was dit weekend in Bergen. Het gezelschap ging wandelen, een bezigheid die mij niet meer gegeven is. De tijd dat zij liepen heb ik gezeten. Op de rand van het bed. De ogen dicht, mijn handen op mijn knieën. En het werd stil in mij, heel stil, zo stil zelfs dat het leek of de tijd stilstond. En misschien deed ze dat ook wel. De tijd had een bordje op de hoteldeur gehangen. Niet storen. Ik had de tijd van mijn leven.