Tijd

Ik had een lange tijd niets van hem gehoord. Nu meldde hij zich weer eens via Skype. Ik was samen met hem jarenlang lid van een bestuur. Toen hadden we geregeld contact. Nu niet meer. Ik was al een paar jaar uit dat bestuur, dat inmiddels een bestuurtje was. Zulke contacten verwateren wat. Dat gebeurt. Soit. Dan is er alleen nog maar verleden tijd. Voltooid verleden tijd.
Mijn vroegere bestuurscollega was in zijn werkzaam bestaan docent Nederlands. Hij weet van zichzelf : “Eenmaal schoolmeester, altijd schoolmeester.” Met enige regelmaat wijst hij mij dan ook op een fout of foutje in mijn blog. Ik hou wel van die kritische volgers. Niet als het een overduidelijke tikfout betreft. Die zijn nu eenmaal eigen aan mijn gebrekkige typekunst en het feit dat ik de corrector van mijn eigen stukjes ben. En die auto-corrector kan niet genoeg afstand nemen van het geschrevene. Dan glipt er nog al eens een tik-, ja zelfs een taalfoutje tussendoor. Zelfs een stijlfout is mij niet geheel vreemd. Ik ben tenslotte Kees van Kooten niet. Bovendien vind ik zo’n fout(je) vergeeflijk en daarnaast ben ik twee dingen allang voorbij: de schaamte en de ambitie.
Ik krijg via Skype de hartelijke groeten van mijn collega, maar ook kan hij het niet laten mij op een flagrante fout te wijzen. In een van mijn stukjes gebruik ik het woord ‘plachtte’. Ik zelf leefde in de veronderstelling dat dat de juiste verleden tijd van ‘placht’ was. Ik had ook maar niet het minste vermoeden dat ‘placht’ zelf al een verleden tijd was. Er was niets in mijn taalgevoel dat mij zei dat ‘plachtte’ helemaal niet kon. Het voelde, sterker nog voelt, heel natuurlijk aan.
Ik wil dan ook een pleidooi houden voor het invoeren van een nieuwe tijd, naast de t.t., de o.v.t., de o.v.t.t. en al die ander letterwoorden die een tijd aangeven. Ik pleit voor het invoeren van de z.v.t., de zeer verleden tijd. Die mag gebruikt worden voor zaken die heel ver in het verleden liggen. Dat kan in tijd zijn, maar ook in beleving. Die tijd wordt gevormd door ’te’ aan de gewone verleden tijd toe te voegen. Iemand die honderd jaar gelden de marathon liep, daarvan mag je gerust zeggen dat hij de marathon liepte. En een drooggelegd lid van de AA dronkte vroeger te veel. Ik ben sterk voor de invoering van deze stijlfiguur. Past mijn ‘plachtte’ ook prima in en is dan niet meer fout.
Over tijden gesproken, ik wens u allen een fijne kersttijd.