Thuis

Het was vier uur in de middag. Precies de tijd dat we gedacht hadden aan te komen, draaiden we ons vertrouwde straatje in. In twee etappes vanuit Bretagne naar huis. Colpo-Cléon. Cléon-Colpo. Zo blijft reizen toch ook nog een beetje vakantie in plaats van alleen maar huiswaarts jakkeren. Het onderwegse hotel hebben we via Internet geboekt. Er zijn nog al wat verschillende commentaren. Van te kleine kamers tot te vette sauzen bij het eten. Ja zelfs de wat nukkige fysionomie van de juffrouw bij het ontbijtbuffet leidt tot een negatieve waardering. Wij hebben niets aan te merken. De ontvangst is vriendelijk, de kamer schoon, het sanitair naar behoren en het bed uitstekend. We eten in het bij het hotel horende restaurant. De maaltijd is uiterst smakelijk. Gade en ik constateren dat reizigers soms grote zeurpieten zijn. Wij herkennen niets van de negatieve opmerkingen die andere gasten op Internet achterlieten. Zijn wij nu zo makkelijk? Dat ook, maar we vermoeden ook dat er reizigers zijn die hun zeur-gen extra activeren als zij hun beoordeling afgeven. Wij niet. Wij hebben nog vakantie.
De laatste etappe is 555 kilometer. We rijden rustig aan. Gewoon met de stroom mee. Het is een rode zaterdag in Frankrijk. In het zuiden zelfs een zwarte, maar daar rijden we niet. Ook van de rode zaterdag merken we niets. Nergens een file, Zelfs de ring rond Antwerpen, toch een gekende flessenhals, ronden we zonder moeite.
Thuis. De motor is nog niet afgeslagen of de overbuurvrouwen komen ons enthousiast begroeten. Thee en onze eerste verhalen. Een vakantie die zoals Gade het uitdrukt in de top drie van samen doorgebrachte vakanties staat.
We pakken de auto uit. Ik draag de lichte spullen. De rib, zie een paar blogs geleden, speelt af en toe nog venijnig op. “Laat de fietsendrager nog maar even zitten, die halen we er morgen wel af. Even zien hoe het dan met je rib gaat.” De volgende ochtend gaat het goed met de rib. Samen tillen we de fietsendrager van de trekhaak en sjouwen het gevaarte naar het schuurtje. De vakantie is voorbij. Wij zijn weer thuis.