Theresia

Op mijn veelgeprezen en erg katholieke dagkalendertje staat dat het vandaag de naamdag is van de Heilige Theresia van Jezus. Ik blijk haar te verwarren met de Heilige Theresia van het Kindje Jezus, de naamgeefster van de parochie waar ik gedoopt ben, mijn eerste communie deed en ook gevormd ben. En waar ik klassikaal maandelijks te biecht ging.  De naam Theresia, ook al is het de verkeerde, roept weer allerlei beelden in mij wakker. Het was een moderne kerk, het gebouw althans. Ik hoef mijn ogen niet eens dicht te doen om de kleurrijke schilderingen te zien. Alle twaalf apostelen vonden een  plaatsje in de nissen bij de zes hoge ramen en in het priesterkoor troonde de Heilige Maagd met het kindje Jezus op haar schoot en de Heilige Theresia aan haar voeten. Het was de kerk waar ik mij zonder iets af te vragen in thuis ging voelen, waar mijn vader collectant was en ik met mijn moeder naar het Lof van de Maria Congregatie ging. Ik schoof dicht tegen haar aan in de harde bank, voelde mij geborgen en probeerde mee te zingen met het Tantum Ergo, waarvan ik sommige flarden al van buiten kende. Ik trouwde niet in die kerk. We kozen voor een kleiner kapelletje, maar het was wel een priester van toen nog mijn eigen parochie die het huwelijk inzegende. Een kapelaan die jaren in de missie had gewerkt en daar nog een geweldige missionarissenbaard aan had overgehouden.
Het kerkgebouw is allang geleden afgebroken. En de kerk heeft mij verlaten. Al sinds jaar en dag leef ik nu zeer tot mijn genoegen in zonde. Via de krant volg ik nu het gestuntel van een bisschoppensynode. En ziet, er lijkt een tendensje te zijn om het ongehuwd samenwonen niet langer zondig te laten zijn en wie weet mogen opnieuw gehuwde mensen straks toch ter communie zonder dat zij daarmee, zoals nu, een doodzonde begaan. Maar dan moet er wel eerst gebiecht worden! Het lijkt of de kerk de deur op een kiertje zet, maar voor de zekerheid het veiligheidskettinkje er nog op laat zitten. Ik ben bang dat de deur nooit helemaal open zal gaan en ik buiten moet blijven staan.