Terras

Een week geleden lag er nog een fikse laag sneeuw, de vijver dicht gevroren en ’s nachts strenge vorst. De winter zorgde voor romantische plaatjes en de naam Anton Pieck werd bij de beschrijving. van die plaatjes geregeld gehoord. En Nederland zou dan niet kunstgevoelig zijn? Vijf centimeter sneeuw en zo goed als iedereen kent weer de naam van tenminste een kunstschilder. Maar binnen de kortste keren en een groot aantal slippartijen verder met heel veel blikschade is de sneeuw verdwenen. Geen sneeuwduin meer te bekennen. Integendeel, zoveel graden als het pas geleden nog onder nul was, is het nu erboven. Lente! En de naam van Anton Pieck doet een enkeling alleen nog maar aan de door hem ontworpen Efteling denken, maar lijkt al weer vergeten.
De Koffieclub is al tijden niet meer bij elkaar geweest. Natuurlijk op een fiks aantal zaterdagochtenden werd er ‘gezoomd’, maar elkaar echt  treffen was er nauwelijks bij en zeker niet als groep. Thuis mag je maar 1 persoon per dag ontvangen en zelfs buiten wordt iets dat maar naar groepsvorming neigt sterk ontraden. De terrassen zijn nog dicht, net als de cafés en de meeste winkels, de theaters, de bioscopen. Maar hier en daar is er toch een beetje openheid. Winkelen mag dan niet meer of nog niet. Het is maar hoe je het bekijkt, maar bestellingen afhalen, dat mag wel. En zo lijkt ieder café, ieder eethuisje of iets dergelijks nu een bord opgehangen te hebben dat duidelijk maakt dat er zaken ’to go’ te bekomen zijn. Over de toonbank heen is er koffie en wat dies meer zij te koop. Papieren bekertjes hebben het serviesgoed verdreven.
Toen de terrassen nog open waren (ja,die tijd is er echt geweest) frequenteerde de Koffieclub een plein dat vol gezet was met stoeltjes en tafeltjes. Een zonnige plek, met hoge bomen, vrolijke mensen en cappuccino. De tafeltjes en stoeltjes zijn binnen gezet, het plein is weer gewoon een plein, maar in het aan het plein liggende café is koffie to go af te halen. Mensen zitten met hun bekertje cappuccino op het kunstgras van het pleintje dat weer een terras lijkt. Kinderen spelen. De zon schijnt. In groepjes praten mensen met elkaar, nippen van hun drankje. Het lijkt of zij terrasje spelen. Een van die groepjes is de halve koffieclub. Het lijkt op een oefeningen voor als er straks weer koffie to stay is. Wie weet dan ook weer met appeltaart.