Tapijt

Op het adres waar ik nu ingeschreven sta heb ik het langst gewoond. Een lijstje: Weurtseweg 77, 3 jaar; Weurtseweg 85, 18 jaar, Bredalaan 55, 3 jaar; Roelof Hartstraat 28², 1 jaar, Gelderseplein 87, 4 jaar; Topaasstraat 111, 18 jaar; Van Langveldstraat 17, 25 jaar! Vijfentwintig jaar geleden trok ik mijn huidige woning. En nog steeds beschouw ik dit huis als mijn ‘nieuwe’ huis, terwijl ik er wel het grootste gedeelte van mijn leven heb doorgebracht. Natuurlijk heeft mijn geboortehuis en het huis waar ik opgroeide veel, heel veel voor mij betekent. Zij zijn het decor van mijn jeugd. De plaats van herinneringen, van je herinneren hoe je denkt dat het was. Herinneringen die de kleur hebben van de jaren 50-60 van de vorige eeuw. Hoe anders dan de jaren die er op volgden. Die kleurden oranje-bruin, met posters aan de muur en macramé voor het raam, de jaren 70, waar kinderen geboren worden en die gevolgd worden door de jaren die de kleur van bestendigheid dragen. Van het settelen en hersettelen. Vijfentwintig jaar geleden verhuis ik wat mij betreft het voor het laatst. Ik laat een huis achter, het huis waar ik lid van een gezin was. Ik trek een nieuw spoor. Richt een nieuw huis in. Gedeeltelijk met oude spullen uit het vroegere huis. Ik krijg de eettafel, zij het buffetkastje. Alles eerlijk verdeeld. Koop nieuwe zaken. Schaf een nieuwe vloerbedekking voor mijn woonkamer aan. Een woonkamer die als Gade de benedenwoning koopt mijn werkkamer wordt. Riant verblijf, inspirerende werkplek.
Vijf en twintig jaar laat zijn sporen na, zeker op de lichte vloerbedekking. “Jongen, waarom heb je zo’n lichte kleur gekozen, zo besmettelijk!” Er vallen in de loop der jaren kopjes om, de oude kat Thomas Oscar Maria kan wat die vreet niet meer binnen houden en laat zijn sporen op het tapijt na. Het vlekkenpatroon vertelt een verhaal, misschien wel een roman, maar zeker een novelle.
Vandaag zijn heel wat sporen uitgewist. Er kwam een man met een grote stofzuiger, een nog grotere tapijtreiniger. Grondig werd er schoongemaakt. Frisheid alom. Bijna als nieuw. Mijn tapijt als een tabula rasa. Er kan een nieuw deel van een levensverhaal geschreven worden. Wordt het een heel boek? Een hoofdstuk? Een paragraaf?