Stroomstoring

Niets doet het meer in huis. Zo tegen half negen floept het licht uit, stopt de radio met spelen en warmt de verwarming niet meer op. De koelkast koelt niet meer, warm water komt er niet meer uit de kraan. Langzaamaan verkilt het huis. Ik kan niet op het Internet, geen berichten ontvangen, geen berichten schrijven. Als eerste ga ik naar de stoppenkast en haal wat hendeltjes over maar het licht blijft uit, de radio stom en de verwarming koud. Nu heeft ons huis twee meterkasten, eigenlijk zijn het twee huizen, maar ook in het andere huis blijft alles donker en koud. Het ligt dus niet aan een lokale kortsluiting.
In de straat wordt gewerkt. Een eindje verderop graaft een shovel een diep gat, vrachtwagens staan schots en scheef in de straat geparkeerd. Mannen in oranje hesjes lopen heen en weer. Zou er verband zijn tussen de werkzaamheden en het ontbreken van elektriciteit? Ik vraag het een van de oranje mannen: “Ja, we hebben een kabel geraakt bij het graven, maar er is een monteur gebeld en die is onderweg.” Nu zal het wel druk geweest zijn onderweg. Anderhalf uur later draait er een auto van Liander, de netbeheerder de straat in. De redding lijkt nabij. De shovel is inmiddels uit het straatbeeld verdwenen. Vier oranje mannen kijken toe hoe de Lianderman in het gat aan het werk gaat. Zij hebben de handen diep in de zakken en bewegen voortdurend van de een op de ander voet. Het is of zij samen een muziekloos dansje dansen om de vrieskou een beetje uit hun lijf te houden. De kou die hier in huis ook steeds voelbaarder wordt. Ik heb zin in koffie. Gelukkig doet het gas het nog wel. Ik ga een keteltje water opzetten en begrijp nu waarom koffie ook wel een bakje troost genoemd wordt.
Ik sla de tekst op op mijn laptop en zal hem straks als er weer stroom is de wereld in sturen.