Stroming

Een paar weken geleden heeft Gade zich laten verleiden tot het nemen van een proefabonnement op ‘Trouw’. Het gevolgen is dat we nu elke ochtend, maar zeker op de zaterdag, een geweldige stapel krant in de bus krijgen. Mijn eigen lijfblad is in omvang gezien wat bescheidener, maar de proefkrant is aan de forse kant. Ik voel me toch genoodzaakte beide kranten in ieder geval door te bladeren en in allebei de puzzel te maken.
Trouw is een krant met een ander achtergrond dan dat ik zelf heb. In Trouw zijn de protestante wortels nog goed te herkennen. Stapte de Volkskrant al jaren geleden van zijn religieuze identiteit af, in Trouw is de signatuur nog goed te herkennen. Al was het maar in de overlijdensadvertenties, die in de meeste gevallen beginnen met een stevig bijbelcitaat. In mijn eigen NRC-next kom ik maar zelden een overlijdensadvertentie tegen. Maar die krant heeft dan ook een jongere doelgroep en daarvoor is de dood nog ver weg. Denken ze.
Ik lees als van oorsprong katholieke jongen met een sociaal democratisch hart nu dus een van oorsprong liberale en een qua beginsel protestante krant. Zoveel stromingen in een huis. Stromingen die door recente uitspraken van de Nederlandse baas van de katholieken weer eens duidelijk tegenover elkaar zijn afgezet. De kardinaal heeft de uitspraken van het Concilie van Trente weer eens opgepoetst. Ze leken een beetje te staan verdoffen in een ver weg kastje, maar de aartsbisschop heeft het weer eens duidelijk gezegd: Het roomsch-katholicisme is het ware geloof, punt uit. De piketpaaltjes tussen hunnie en zunnie zijn weer eens stevig geslagen. En dat terwijl je vandaag de dag toch ook katholieken in soorten en maten hebt, net zo als protestanten. Ik vraag me wel eens af hoeveel geloven God kan verdragen. Hoe hij (of is het een zij?)al die stromingen en denominaties uit elkaar houdt en zou hij een lievelingsgeloof hebben?
En dan las ik in de krant van vandaag dat hij niet alleen in de christelijke kerken te maken heeft met afsplitsingen, maar dat hij ook in de islam te doen heeft met sji’ieten, soennieten, salafieten en weet ik wat al niet meer. Een god met een delta aan uit- en afsplitsingen en stromingen, die allemaal zeggen het gelijk aan hun kant te hebben. Of heeft elk geloof zijn eigen god, heeft iedereen zijn eigen god en is monotheïsme een fabeltje?