Sterfdagkalender

Ik heb geen flauw idee van het percentage Nederlandse toiletten waar een verjaardagskalender hangt. Om de een of andere reden lijkt dat de uitgelezen plaats te zijn om dat geheugensteuntje op te hangen. Geen idee waarom. Wel heb ik het idee dat de verjaardagskalender een typisch Nederlandse aangelegenheid is. En mocht dat zo zijn dan vind ik dat die kalender een plaatsje verdient op de UNESCO Werelderfgoedlijst. Mochten er mensen zijn die meer van de verjaardagskalender, ontstaan, verspreiding en wat dies meer zij af weten dan hoor ik dat graag.
De beide toiletten in ons huis hebben ieder een verjaardagskalender. Een kalender die overigens steeds meer van zijn functionaliteit verliest nu Facebook mij vertelt wie van mijn FB-vrienden zijn of haar verjaardag viert. Ik hoef dan nog maar een felicitatieboodschapje te versturen en ik heb al weer aan mijn sociale plicht voldaan. Het schrijven van een kaartje, laat staan een brief, is er niet meer bij. De sociale media hebben de taak van de PTT (zo heette de post vroeger) overgenomen.
Op een van onze toiletten hangt naast een verjaardagskalender een sterfdagkalender. Ooit zag en uitgever er brood in een sterfdagkalender te publiceren met daarop de sterfdata van Nederlandse schrijvers. De kalender is al een fiks aantal jaren gelden uitgegeven en verloor daardoor wat van zijn actuele nauwkeurigheid, maar won daar weer aan doordat ik met de hand de overlijdensdata van familie, vrienden en bekenden daarop bijhield. Overlijdt er weer iemand uit die kring dat wordt zijn of haar naam met geboorte- en sterfjaar op de datum van overlijden bijgeschreven. En zo kan het gebeuren dat lang verleden neven, nichten, ooms en tantes en andere familieleden maar ook vrienden op hun sterfdag kort weer in gedachte terugkomen.
Ik ken maar een geval waarin geregeld uitvoeriger bij het overlijden van een goede vriend wordt stil gestaan. Vandaag prijkte zijn naam op de kalender. Hij stierf 8 jaar geleden en elke sterfdag sindsdien verzamelen zijn gezin en wat vrienden zich bij zijn graf om daarna samen te lunchen, verhalen te vertellen en herinneringen op te halen.  Zijn verjaardag vergeet ik. Op zijn sterfdag herdenken wij hem vol warmte en nooit tanende genegenheid.