Stemmen

Ik combineer de gang naar het stembureau met het wegzetten van twee vuilniszakken aan de stoeprand. Twee zakken denk ik, een voor de provinciale staten en een voor het waterschap. Ik heb bij deze verkiezingen lang, heel lang getwijfeld. Gade heeft veel met de provincie te maken en ik heb geprobeerd goed naar haar te luisteren. Ik heb de stemwijzer ingevuld en die gaf weer een ander advies. En zo stond ik in dubio. Nu ik mijn stemmen heb uitgebracht sta ik dat eigenlijk nog steeds. Maar nu is er niets meer aan te veranderen . Ik ben, tegen beter weten in bij deze verkiezingen weer teruggekeerd op het oude nest. Misschien wel uit pure nostalgie. Even weer denken dat de fantasie opnieuw aan de macht zou kunnen komen. Maar welke politicus durft er in deze barre tijden nog te dromen, te geloven in dat het misschien toch wel anders kan, anders moet?
Ik was ooit secretaris van een raadscommissie. Hoorde bij mijn werk. De beraadslagingen deden mij een keer verzuchten dat ik blij was dat dit politiek was, en niet over mensen ging. Dat was lang geleden, maar het is er niet beter op geworden. Politiek lijkt een gesloten domein, eens in de zo veel jaar even publiekelijk toegankelijk voor de kiezer via zijn stem, zeg maar gerust stemmetje.
Misschien hebben de wegblijvers toch gelijk. De kat of de hond, wat maakt het uit. Alles gaat zijn eigen autonome gangetje, verkiezingen of niet.
Ik heb mijn keuze op volstrekt irrationele gronden gemaakt. Er zit nauwelijks overtuiging achter. Bovendien ben ik een tegenstander van de provincie. Overbodig orgaan. En waarom waterschappenverkiezingen behoeven? Laat ze gewoon hun werk doen en het land droog houden waar het moet en nat waar het kan. Er zijn toch ook geen verkiezingen voor Rijkswaterstaat, die eigenlijk net zo goed Rijkswegenstaat kunnen heten.
Voor de staten heb ik op een Nijmeegse vrouw gestemd. Misschien is het wel de zus van iemand met wie ik een tijdje gezongen heb. Goede reden dus.
Op de lijst van de waterschapsverkiezingen kom ik een bekende naam tegen. Dat vakje maar rood gemaakt.
Stemmen zonder overtuiging, maar ik heb mijn plicht gedaan.
De twee vuilniszakken staan nog aan de stoeprand.