Vandaag is het 29 jaar geleden dat Opa Tonen stierf. Zo staat hij vermeldt op de kalender waar ik de overlijdensdata van familie, bekenden en vrienden noteer. Opa Tonen werd 86 jaar. Het vreemde is dat Opa Tonen helemaal geen opa van mij is. Ik heb mijn opa’s nooit gekend. De ene stierf 40 jaar voor mijn geboorte, de ander toen ik nog geen ½ jaar was. Opa Tonen, ik blijf hem toch maar zo noemen, was de schoonvader van mijn zus. En hij was dus de opa van haar zoontje. Ik was en ben de oom van die zoon. We schelen maar weinig in leeftijd en misschien daarom noemde ik de keren dat ik Opa Tonen ontmoette hem ook wel Opa Tonen. Had ik toch nog een opa.
Opa Tonen was een bijzondere man. Toen ik hem leerde kennen was hij nog politieman. Maar het kan ook zijn dat ik mij hem zo alleen maar herinner van foto’s. Een rijzige man in zo’n na-oorlogs politiepak met een rijbroek en dito laarzen. En een lief gezicht. Hoe meer ik in mijn herinnering duik hoe meer opa Opa Tonen voor mij wordt. Ik realiseer me dat hij 4 jaar jonger was dan mijn vader, maar wel een echte opa. Mijn vader was mijn vader, niks geen opa.
Opa Tonen woonde in Nijmegen-Oost en had een landje daar in de buurt. Geen volkstuintje, maar echt een stukje land. Op de Kopse Hof. Nu staan daar te grote huizen op te klein kaveltjes. Er blijft geen stukje tuin meer over. Hoe anders het landje van Opa Tonen. Een wankel hek omzoomde zijn grondgebied. En er stonden struiken met kruisbessen. Daar at ik voor het eerst kruisbessen, zo van de struik. Ik proef nog de sensatie van een stekelige bes in mijn mond en het doorbijten van de wat stugge schil en dan het zoet van de vrucht. Soms nog niet helemaal rijp, dan niks geen zoet. Sinds die tijd is het eten van kruisbessen onlosmakelijk verbonden met de herinnering aan Opa Tonen. Kruisbessen heten in onze streektaal stekbessen. Wat jaren geleden schreef ik mee aan het woordenboek van het Nimweegs dialect. Dit zinnetje was een verholen eerbetoon aan Opa Tonen en zijn stekbessen: “As se nie riep sien, trekt je moel himme saome fan stekbese.”
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
Wat een mooie ode aan zowel Opa Tonen en de stekbes.
Ja, Jan bedankt.
het verhaal met veel aandacht gelezen.
Ik ken hem als Gerrit Tonen. Is, (al was hij getrouwd) mijn achterbuurman geweest en toen ik getrouwd was, heb ik met hem samen een volkstuin gehad op de Kopse Hof.
Ik ga op zoek naar familieleden , want die zijn er (zeker van zijn broer Piet en Knillis.
Zij zullen dit verhaal zeker willen lezen
Theo Theunissen