Statafel

Op mijn verjaardag komen er altijd heel wat mensen. Zoveel dat ze lang niet allemaal een stoel hebben om op te zitten. Een fiks aantal moet blijven staan. Maar daarvoor heb ik bij die gelegenheid twee statafels geleend. Kunnen de gasten toch hun glaasje kwijt en bij het eten, op mijn verjaardag krijgt iedereen ook wat warms te eten, hun bordje. Dit jaar was dat een smakelijke zuurkoolschotel. De statafels zijn van de overbuurvrouwen en worden geregeld uitgeleend aan vrienden en bekenden.
Op mijn verjaardag is dit jaar ook B. B is de vriend van een heel goede vriendin van Gade. B viert binnenkort zijn 60e verjaardag. Of hij onze statafels dan kan lenen? Lijkt hem ook een uitkomst bij zijn verjaardag. Onze tafels zijn onze tafels niet, maar ze blijken voorlopig nog niet aan iemand anders te zijn toegezegd. En zo verhuizen de tafels een paar dagen na mijn verjaardag naar het verjaardagsfeest van B. Dat was gisteren. Gade en ik waren ook uitgenodigd.
Het was lang geleden dat ik naar een verjaardagsfeestje ging waar ik bijna niemand kende. Alleen B, zijn vriendin en nog twee vrienden van de vriendin. En natuurlijk herkende ik ook onmiddellijk de twee statafels. Ook op dit feest, een lunchbijeenkomst, bewezen zij hun uitstekende dienst. Veel van de gasten kenden elkaar of leken elkaar in ieder geval te kennen. De klassieke openingsvraag voor een vrijblijvend verjaardagsfeestjesgesprek is dan hoe de ander de jarige kent. Soms stelde ik de vraag, soms werd mij de vraag gesteld. “Ik ben de man van de vriendin van de vriendin van B en via ons zijn de statafels hier terecht gekomen.” Dat is een antwoord dat om verduidelijking vraagt. En met een bordje mosterdsoep voor ons is een gesprek geboren. Ik maak kennis met zwagers en broers van B. Ik hoor over Romeinse legioenen en over hardlopen tegen Jos Hermens, over het verschil tussen oost en west  Zeeuws Vlaanderen, over waarom de Rotary in Zaltbommel een gemengde club is en over zwevende  stukjes bot in een geblesseerde knie. Intussen eet ik mijn salade en quiche. En vier de verjaardag van B.
Over een paar dagen zal hij de statafels weer terug bezorgen en brengen wij ze weer naar de overbuurvrouwen. Tot mijn verjaardag. Dan hoop ik ze weer nodig te hebben.

2 reacties op Statafel

  1. B schreef:

    Ha Jan,
    Een prachtig verhaal. R en ik hebben er hartelijk om moeten lachen. Dat een statafel mensen ook op een andere manier bij elkaar kan brengen is een mooi verhaal.
    Ik stuur het door aan mijn familie, Hans van de Rotary, en vriendin van het kniebotje.
    Groet, Bram

  2. Bij toeval kwam ik op je blog terecht. Grappig hoe zoiets kleins zulke verhalen op kan leveren!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *