Stabiel

Mijn agenda, ik gebruik nog gewoon zo’n papieren opschrijfboekje met een week op twee pagina’s, is vergeven van de vrouwennamen. Niet dat ik zoveel afspraakjes heb met vriendinnen, maar de meeste van mijn medische en para-medische therapeuten zijn vrouw. En in mijn agenda schrijf ik dan niet tandarts of diëtiste of fysiotherapeut of pedicure, maar noteer ik de voornaam van de behandelaarster. Dat geeft een soort van pseudo-vertrouwdheid en verdoezeld het klinische karakter van de relatie. Het geeft een persoonlijk tintje, dat er in de meeste gevallen niet of nauwelijks is. Niet dat de dames niet vriendelijk zijn. In tegendeel, maar voor hen ben ik in de meeste gevallen toch patiënt Roelofs, die ze in de meeste gevallen gewoon Jan noemen. De meeste contacten zijn namelijk langdurend en bestaan al een hele tijd en de U-fase voorbij.
Gisteren had ik weer mijn halfjaarlijkse afspraak met de tandartsenpraktijk. Dat is altijd een dubbele afspraak. De eerste drie kwartier met de mondhygiëniste en als zij uitgewerkt is, kijkt de tandarts nog even ter controle naar de status van mijn gebit.
De mondhygiëniste gaat  subtiel te werk. Vanwege allerlei ander lichamelijk ongerief mag het in mijn mond geen bloederige bende worden. Ze gaat omzichtig te werk met haar hele arsenaal aan subtiele martelwerktuigen. Ze krabt, schuurt en polijst, de ene keer op handkracht, dan weer mechanisch ondersteund. Het snerpt, kraakt en raspt tussen de elementen. “Gaat het nog, Jan?” Ze leeft met me mee, lijkt het. Met mijn mond vol met afzuigbuizen en ander gerei knor ik terug: “Grammt grud.” Zij legt dat terecht uit als “Gaat goed.” Ik lig volkomen uitgestrekt in de tandartsenstoel, die nu veel meer van een ligbed wegheeft. Na drie kwartier mag ik spoelen.
Dan is het de beurt aan de tandarts. Ze informeert naar mijn welbevinden en of ik het afgelopen halfjaar last heb gehad van mijn gebit. Nee, dus. “Dat is mooi.” Ze inspecteert mijn tanden en concludeert dat de situatie stabiel is. Dat is een hele geruststelling. Een jaar geleden dreigde meer rigoureuze ingrepen, maar aankomende ontstekingen zetten niet door. Stabiel dus, een mooi geruststellend woord. Ik zou willen dat dat voor meer dan alleen mijn gebit zou gelden.