Een paar dagen geleden stond er aan het eind van het straatje waar ik woon 1 dranghek. Aan dat dranghek een bord met het teken van doodlopende straat. Het hek stond nog niet op zijn plaats. De gemeentewerkers hadden het in een hoekje geschoven. Nu is mijn straatje altijd al een doodlopend straatje, maar het leek mij toch onwaarschijnlijk dat de enige kant van waaruit het toegankelijk is nu ook afgesloten zou gaan worden. Gistermiddag stond het hek op de juiste plaats geschoven. Ik mocht niet meer linksaf en kon met de auto mijn wijk alleen maar via een wirwar van woonerfstraten verlaten. Het was weer straatspeeldag. Een drukke doorgaande straat wordt dan een aantal uren afgesloten en mogen kinderen, hun vaders en moeders en wie daar verder nog zin in heeft midden op straat spelen. Eigenlijk is de drukke doorgaande straat altijd al een speelstraat want er liggen zoveel hoge verkeersdrempels dat als je er doorheen rijdt je wel in een hobbelige kermisattractie lijk te zitten.
Er werd maar mondjesmaat gebruik gemaakt van de tijdelijke speelstraat. Ik zag tenminste maar een handjevol kinderen bezig met zich af te vragen waarom ze van hun vader en moeder nu opeens op straat moesten spelen. Dat wat anders niet mocht moest nu. Hoe breng ik een tere kinderziel in verwarring.
De straatspeeldag lijkt mij een erfenis uit de jarenĀ 70-80 van de vorige eeuw. Er waren toen nog straten waar je straffeloos op kon spelen, zonder gehinderd te worden door langsrazende auto’s. Maar allengs werd het drukker. En in heel veel straten, zelfs de rustige kon jeĀ nauwelijks meer spelen. Stoeprandje, dat spel waarbij je met een bal de tegenoverliggende stoeprand probeert te raken, werd onmogelijk. Geparkeerde auto’s verhinderen het zicht en staan voor het doelvlak. En nu is er dan een keer per jaar een straatspeeldag, waarop het even lijkt of de tijd heeft stilgestaan en de straat weer speelterrein is geworden. Een dag met een minieme symboolwaarde en al helemaal geen functie. Een dag die niet eens op mijn dagkalender staat als bijzondere dag.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links