Ik heb mijn nieuwe ov-chipkaart getest. En hij doet het. Het reisdoel was Arnhem. In de wirwar van uitvallende treinen neem ik de eerste de beste mogelijkheid. Een sprinter, die bij elke graspol stopt. Bij het inchecken verscheen op het display de voor mij cryptische mededeling “Abonnement”. Ik was mij niet van welk abonnement dan ook bewust, maar aan zo’n in/uitcheckpaaltje kun je verder geen informatie vragen. Op zulke momenten geef ik mij over aan het systeem. Zal wel kloppen, denk ik dan. In Arnhem was het even zoeken naar weer zo’n paaltje, maar op station Arnhem is het jarenlang zoeken naar wat dan ook. Zooitje is het daar. Toen ik het paaltje gevonden had vertelde het mij duidelijk dat ik voor € 2,20 gereisd had en dat mijn saldo nog € 47,80 bedraagt. En laat ik dat vanochtend nu ook op mijn eigen ov-site bevestigd krijgen. Het werkt.
Belangrijker dan de reis op zich was het doel waarom ik Arnhemwaarts reisde. Mijn zangjuf gaf haar eindexamenconcert aan het conservatorium. Vier jaar lang had zij hard gestudeerd en dat mondde nu uit in een wondermooie theatrale uitvoering. In een gewaagde enscenering zong zij in drie kwartier de sterren van de hemel met een zeer gemêleerd programma: Von Bingen, Goligov, Fauré, Debussy, Holst, Donizetti, Ravel, Mozart, Viardot en Schubert. Ik vind haar heel dapper, niet alleen om de keuze van het programma, maar ook hoe zij destijds op latere leeftijd haar baan bij de gemeente opgeeft en zich inschrijft bij het conservatorium. Ze was ooit collega van me en nu ga ik ik van tijd tot tijd naar haar toe om een uurtje te oefenen en te zingen. Heerlijk uur, steeds weer. Ik bewonder haar en ben niet de enige. Het concertzaaltje zit afgeladen vol met vrienden, familie en leerlingen van haar. Van jong tot oud, maar stuk voor stuk met lol in zingen.
Het slotapplaus is groots en zij weet het ook als zodanig in ontvangst te nemen. Als de uitslag komt is het klappen nog harder en langer. De jury geeft haar tal van waarderende woorden en een 8½.
Ik kan met iemand terugrijden naar Nijmegen en we constateren dat het nog lang zal duren voor de NS voor zijn doen en laten ook zo’n hoog punt krijgt.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links