Solidariteit

Ik denk niet dat iemand er vannacht van waker heeft gelegen, maar vandaag is het wel degelijk ‘International Human Solidarity Day’. Het kan toch niet zo zijn dat de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties solidariteit op 22 december 2005  in resolutie 60/209  voor niets heeft omschreven als (en om vertaalfouten te vermijden citeer ik in het Engels): ‘one of the fundamental and universal values that should underlie relations between peoples in the Twenty-first century, and in that regard decided to proclaim 20 December of each year International Human Solidarity Day.’
Bij dit soort belangrijke gebeurtenissen is niets zo noodzakelijk als je zelf goed te documenteren. Ik ben dan ook wat teleurgesteld als ik op de website van de United Nations alleen maar materiaal uit 2010 aantref. Een oproep van de secretaris-generaal Ban Ki-moon. Hij vraagt mij en iedereen verder om solidair te zijn  met de armen, de zieken, de ouderen, zij die te lijden hebben onder misbruik, discriminatie en schending van hun rechten. En met die groepen solidair zijn, betekent een betere wereld voor iedereen. Dat zegt de SG. Maar dat is al weer een jaar gelden. Dit jaar kon er geen boodschap van af, of misschien komt die nog in de loop van de dag.
Hadden de bisschoppen geweten dat het zo eenvoudig was een betere wereld te bouwen dan waren ze allang eerder solidair geweest met de slachtoffers van misbruik. Nu hebben zij vergiffenis gevraagd en waarschijnlijk gekregen in de biechtstoel en van daaruit bereiken ons zelden berichten. De prelaten waren ontzettend solidair met elkaar en niet alleen vandaag. Maar helaas bisschoppen worden niet genoemd in het rijtje uit de resolutie.
Wel ouderen. En mijn hart springt op van vreugde. Ja, nog voor ik overmorgen echt jarig ben zal ik vandaag geweldig solidair met mij zelf zijn. Als vertegenwoordiger van de groep ouderen waan ik mij in een bad van  door mijzelf opgewarmde solidariteit. En zo bouw ik vandaag aan een betere wereld voor iedereen, ook voor jou, ook voor u. Nee,  u hoeft mij niet te bedanken. Bedank de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties en zijn op 22/12/2005 (de dag dat ik met de VUT ging) aangenomen resolutie. Daarin is dit alles besloten.