Smoking

Kleren maken de man. Dat is een uitspraak die je nauwelijks meer hoort. Vaak lijkt het er niet mee toe te doen wat je aan hebt. Goed,  het moet netjes zijn, maar strenge kledingcodes lijken niet meer te bestaan of ontgaan mij.
Toen ik 20 jaar geleden lid werd van een min of meer besloten mannenclub was het onbestaanbaar dat je op de tweewekelijkse bijeenkomsten verscheen zonder colbert of stropdas. De mores van de club was nu eenmaal zo. In de loop der jaren is dat danig veranderd. Het is niet zo dat je met jasje-dasje ‘overdressed’ rondloopt, maar het aantal stropdassen moet het toch meestal afleggen tegen het aantal open boorden.
Misschien is het toch allemaal begonnen toen Prins Claus op een bijeenkomst demonstratief zijn stropdas afwierp. Waarschijnlijk is toen in heel veel mannenbreinen het zaadje gelegd dat wat jaren nodig heeft gehad om te rijpen om tenslotte het open boord maatschappelijk aanvaardbaar te maken.
Terwijl ik deze regels tik heb ik een stropdas om. Niet omdat ik vind dat ik dit stukje in stijl moet typen, maar omdat ik over een uur twee huwelijken moet sluiten. En dat doe je uit respect naar het bruidspaar correct, in dit geval in pak met das. Dat ik zo dadelijk geconfronteerd kan worden met een bruidspaar in rafelige spijkerbroek en dit T-shirt doet er niet toe. Dat is hun keuze, de mijne is als vertegenwoordiger van het gezag een andere.
Een paar dagen geleden zag ik er helemaal poep-sjiek uit.  Mijn eerder gememoreerde mannenclub, die wat losser in zijn kledingvoorschriften is gaan zitten, vierde zijn 6e lustrum met een niet onaardig diner. Een galadiner. Op de uitnodiging stond een kledingvoorschrift. Voor de heren smoking. De vraag die door de gelederen gonsde bij het bekend worden daarvan was of die nog wel zou passen. Want zo vaak heb je een smoking niet aan, ik althans niet. De mijne was ooit op de groei gekocht en dat kwam nu goed uit. En zelfs het bijpassende smokinghemd voegde zich niet al te moeilijk naar mijn op sommige plaatsen toch wel forse vormen. Het heeft toch ook wel wat, zo’n bijeenkomst in eenvormig gelegenheidskostuum. De bijbehorende vlinderdasjes bleven tot het eind toe om. Geen los boord gezien die avond.