Slot

We komen eens in de paar maanden bij elkaar. Zes mannen. Niet meer de jongste. Op een plezierige en soms wat te vrijblijvende wijze bezig de stad wat te verluchtigen met hier en daar een aansprekende tekst. De bijeenkomsten hebben een sterk sociëteitskarakter dat de effectiviteit niet altijd ten goede komt. Maar we, in ieder geval ik, zitten er niet voor ons chagrijn. Bovendien hebben we het niet alleen voor het zeggen. We zijn ook afhankelijk van ontwerpers, ambtenaren en budgetten. Factoren die niet altijd de vaart er in houden. Maar inmiddels hangen er op een twaalftal plaatsen in de stad toch fraai uitgevoerde teksten, citaten en gedichten. En er komen er nog een aantal aan.
Gisteren vergaderden we weer. Dat doen we om beurten bij een van de leden thuis. Als ik gisteren aan kom fietsen zie ik twee van ons al voor de deur staan te drentelen. De gastheer staat aan de binnenkant, maar hij krijgt de deur niet van het slot. Hij kan ons niet binnen laten. “Ik kom even achterom.” Nu is het bij hem zo dat het achterom een poort in de tuinmuur iets verderop is. Achterom is eigenlijk naast. Van geen enkel belang voor het verloop van het verhaal, maar toch tekenend voor de verwarring. Het blijkt dat als hij zijn huis verlaat en de voordeur van buiten op slot draait en later via de achterdeur weer naar binnenkomt hij de buitendeur niet van binnen meer kan opendraaien. Gasten die hij wil binnenlaten moet hij dan ook via de achterdeur benaderen en kan dan van buiten de voordeur weer open draaien om zichzelf en zijn gasten binnen te laten. De procedure lijkt illustratief voor onze manier van beraadslagen. Via allerlei zijwegen, terloopse opmerkingen, uitweidingen en associatieve gedachten komen we soms tot een besluit, het uitstellen er van of het erop terugkomen.
Nadat we allemaal geprobeerd hebben het van buiten dichtgedraaide slot van binnen te openen, blijkt het ons ook niet te lukken. Conclusie: het slot is kapot. Maar onze gastheer is er aan gewend. Het is gewoon een kwestie van altijd ook de sleutel van de tuinpoort en de achterdeur bij je te hebben. Dan lukt het uiteindelijk altijd binnen te komen. Net zo als het ons uiteindelijk toch weer zal lukken ergens een fraai tekst te laten plaatsen.