Slob

Iedereen mag denken wat die wil. Maar soms is het verstandig je gedachten voor je te houden, zeker als je er zelf niet van overtuigd bent dat je het bij het rechte eind hebt. Een denkfout is zo gemaakt en heb je door wat je er uitflapt de poppen aan het dansen.
Ik weet niet welke gedachten bij Arie Slob hebben gespeeld toen hij verklaarde dat hij zeer wel begreep dat er reformatorische scholen zijn die van ouders een verklaring verwachten dat zij bepaalde vormen van geaardheid afwijzen. Als zij dat niet doen is er voor hun zoon of dochter geen plaats op die school. De minister, overigens zonder portefeuille, kon daar alle begrip voor opbrengen. Zeker als de school wel zou garanderen een veilig schoolklimaat te creëren.
Nou zul je als adolescent maar net bezig zijn om erachter te komen wie je eigenlijk bent en er dan achter komen dat jouw school eigenlijk vindt dat je er niet thuishoort. En dat niet alleen, maar ook nog weten dat je ouders een verklaring  hebben onderschreven homoseksualiteit af te wijzen. De minister vindt wel dat er sprake moet blijven van gelijke behandeling van alle leerlingen. Maar beste minister, snap je dan niet dat die twee uitspraken tegenstrijdig zijn.  Een school die zegt homoseksualiteit af te wijzen kan toch nooit van zijn lang zal die leven gelijke behandeling garanderen. En als je als minister vindt dat dat wel kan, moet hij mij maar eens uitleggen hoe dan.
Een dag later zegt de minister dat zijn aanvankelijke betoog misschien een brug te ver was en dat nog eens goed bestudeerd moet worden wat er in de verklaringen staat die de verschillende scholen hanteren. Je hoort al weer bijna en commissie aankomen die het allemaal nog eens zou moeten bekijken. Intussen onderzoekt het Openbaar Ministerie of de minister strafbare uitspraken heeft gedaan.
Minister Slob is een minister zonder portefeuille. En wat je niet hebt kun je niet inleveren. Maar gewoon je biezen pakken, dat kan wel.