Sleutels

Als je al meer dan dertig jaar bij elkaar bent mag je veronderstellen dat de onderlinge rolverdeling min of meer vast ligt. Hoe avontuurlijk je soms ook zou willen leven, dream on litlle boy, is het op de achterhand hebben van een aantal onderlinge zekerheden toch ook niet te versmaden, hoe klein en onbeduidend ze ook lijken. Een paar voorbeelden. Ook als we niet in ons eigen bed slapen lig ik aan de linkerkant, Gade rechts van mij. Dat is altijd zo geweest en dat zal hopelijk nog heel lang zo zijn. Qua huiselijke klusjes ben ik doorgaans degene die de vaatwasmachine uitruimt, maar daar heb je het dan ook wel mee gehad. Samen wonen, samen leven, dat beweegt zich lang min of meer vastliggende routes. Dat schept duidelijkheid, dat schept vertrouwen, dat voelt goed aan. Dan weet je wat je aan elkaar hebt en dat voelt, in al zijn kneuterigheid, niet onplezierig. Integendeel.
Zo weten we ook van elkaar dat ik een slechte zoeker ben. Niet dat ik vaak dingen kwijt ben, maar het komt meer dan geregeld voor dat ik bepaalde dingen niet meer kan vinden. Waar ik ook zoek, waar ik ook kijk, dat waar ik naar op  zoek ben is voor mij onvindbaar. Zelfs het aanroepen van de Heilige Antonius, patroon van verloren zaken, biedt geen soelaas. Daarvoor is waarschijnlijk mijn geloof te klein. Maar gelukkig is er dan Gade waarvan ik in voorkomende gevallen te horen krijg da tik niet met mijn neus maar met mijn ogen moet zoeken. En binnen de kortste keren weet zij waar ik naar op zoek was te vinden, vaak op de plaats waar ik tig keren gezocht heb. Het is niet anders, ik ben dan wel een zoeker, maar geen vinder. Totdat, heel soms!
Er wordt gebeld. Gade staat voor de deur, sleutels kwijt. Binnen liggen ze niet, zij gaat terug naar de supermarkt waar ze net boodschappen gedaan heeft. Geen sleutels. Ik zoek pro forma binnen even mee, er al van overtuigd dat ik ze ook niet zal vinden. Rolverdeling. Kwijt dus. Dan ingeving, zelfs zonder tussenkomst van de H. Antonius. Ons huis heeft twee voordeuren en op de andere voordeur steekt Gades sleutelbos in het slot. Ik vind de sleutels! Een klein gevoel van triomf doorvoert mij. Ik heb, zeer tegen de stilzwijgende afspraak in,  iets gevonden. Mijn leven heeft zin.