Shrek

Mijn dochter en ik geven elkaar voor onze verjaardagen vaak een musical cadeau. In de afgelopen jaren zagen we er al heel wat. Gisteravond verzilverde ik met haar het cadeau voor mijn verjaardag van december 2012. De keuze voor welke musical komt in goed overleg tot stand. Het maakt mij niet zo veel uit welke musical het is. Ik houd gewoon van dat genre en schaam me er niet eens voor.
“Weet je niet wat een Oger is?” Nee, het zegt me niets. Ik heb me slecht voorbereid op het musicalbezoek deze keer. Voorafgaand aan de musical genieten we van een Shrekmaaltijd, met veel groen. Ik ken Oger alleen als herenmodezaak in Amsterdam, maar verder zegt het mij niets. Dochter legt uit dat Shrek, de hoofdpersoon van de gelijknamige musical waar we dadelijk naar toe gaan, een oger is. Zij weet dat, heeft tenslotte mede de zorg voor een 5 en een 7-jarige. Dan weet je dat soort dingen. Ik niet. Een oger woont in een moeras en verder wil ze me niets vertellen. Het moet een verrassing blijven.
In de schouwburg loopt de laatste serie voorstellingen. Het is er druk, zo goed als uitverkocht. Heel veel vaders en moeders met kinderen. Voor de kinderen liggen er opzetstoeltjes klaar die ze bovenop de de gewone stoel kunnen zetten en zo een vrij zicht hebben op het toneel.  Ik realiseer me dat ik ook een vader met zijn dochter ben. Alleen is mijn dochter iets ouder dan de meeste dochters en de vaders zijn jonger dan ik. Bovendien heeft mijn dochter geen opzetstoeltje nodig.
Ik heb me goed vermaakt. Nu is uitgaan met je dochter op zich al een genoegen, maar als de musical ook nog alle ingrediënten bevat die hij hoort te hebben dan is het dubbel genieten. De combinatie van zang en dans en de plezierige manier van acteren van de hoofdrolspeler in een kleurrijk decor bezorgen mij een kinderlijk genoegen. En nogmaals, daar schaam ik me niks voor. Ik geniet.
Dochter en ik zijn het na afloop eens. Het was een mooie musical, het was een gezellige avond. Er moet maar weer gauw iemand van ons jarig worden.