Schuurtje

In de achtertuin staat en schuurtje. Het is ongeveer net zo groot als Jan Camperts cel. Dat schuurtje is er een paar jaar geleden neergezet. Er in staan de dingen die in een tuinschuurtje horen te staan. Een werktafel, bezem, spade, schop, hark, een geleende fiets die alleen op vakantie mee gaat omdat ie zo lekker licht is. En natuurlijk heel veel lege plastic bruine en zwarte potjes, waarin plantjes hebben gezeten die Gade nu in de tuin heeft gezet. De potjes moeten gewoon weggegooid worden, maar dat is er nog niet van gekomen. Er staan ook wat aangebroken zakken tuinaarde. Daarin overwintert van tijd tot tijd een pad, die in het voorjaar van de vijver gebruik gemaakt om samen met tal van soortgenoten te paren. In de winter heeft hij in het schuurtje gezelschap van het vijverfonteintje, dat slecht tegen bevriezen kan. Ik heb een wand versierd met twee Russische posters die nog met veel socialistisch-realisme de zoveelste verjaardag van het einde van WOII verkondigen. De posters zijn aangevreten door slakken, die mijn schuurtje ook hebben weten te vinden en kennelijk dol zijn op Russische posters. En er staat ook een nooit gebruikte barbecue-set in, ooit gekregen als onderdeel van ene kerstpakket. Zo’n schuurtje is het dus.
Na al die jaren had het schuurtje een lakbeurt nodig. Ik ben niet zo van het klussen. Vorige week zag ik de zoon van de buurman bij zijn vader aan het schilderen. Ik informeerde voorzichtig bij buurman en ja hoor, zonder vaderlijke overdrijving meldde hij dat Joep, zo heet de zoon, secuur en netjes werkt. Joep heeft even wat tijd over en mijn schuurtje was voor hem geen enkel probleem. Joep is gisteren geweest en heeft inderdaad netjes en secuur gewerkt. Ik moest wel een aantal keren naar de doe-het-zelf-winkel op en neer (verkeerde naam trouwens want ik deed het niet zelf, Joep deed het). Lak kopen, verkeerde roller kopen en die ruilen, verfbakje vergeten te kopen en daarvoor weer terug. Bij mijn laatste bezoek vraagt de verkoper of ik zeker weet dat ik alles heb. Mijn schuurtje glanst al nooit te voren. De discrepantie tussen binnen- en buitenkant is zelden groter geweest.