Schoot

Als u niet van katten houdt, iets wat ik mij nauwelijks kan voorstellen, is het stukje dat nu volgt  niet of nauwelijks aan u besteed. Ik ga namelijk schrijven over onze kat Thomas. Ik heb dat al vaker gedaan. En zo kunt u weten dat onze Thomas een tamelijk eigengereide kat is. Maar welke kat is dat niet. Daarbij komt ook nog dat onze Thomas katholiek is. Hij heet niet voor niets voluit Thomas Oscar Maria. Hoe ik weet dat hij katholiek is? Katholieken, zelfs als het geloof tanende is, herkennen elkaar. De in hen verankerde eeuwigdurende merktekens worden op onnavolgbare wijze herkend en zo weet ik zeker dat onze Thomas katholiek is.
Thomas is al heel erg oud. Twintig jaar. In mensenjaren is dat 96. Nog even en bij zijn volgende verjaardag, hij wordt dan 100, komt de burgemeester op bezoek. Nu moet Thomas weinig van bezoek hebben, dus misschien moeten we maar beleefd laten weten dat Thomas zijn eeuwfeest in besloten kring zal gaan vieren Het zal geen uitbundig feest worden. Uitbundigheid is aan Thomas niet meer besteed. Thomas heeft het namelijk zwaar. Zijn spijsvertering is namelijk niet meer wat het moet zijn. Zijn vreten houdt hij maar moeilijk binnen. Hij lijkt constant honger te hebben, maar vreten doet hij niet of nauwelijks. Het lijkt of hij zelf zich aan het voorbereiden is op een programma van palliatieve sedatie.
Thomas gaat zijn hele leven al zo zijn eigen gangetje. Je kunt aan hem merken dat hij wel graag in de buurt is. Als wij buiten op de bank in een koesterend zonnetje zitten is hij graag van de partij. Niet op schoot, maar wel in de buurt. Kijken wij binnen tv dan zorgt hij ook in de buurt te zijn. Meestal zit hij dan wat te dommelen, echt meekijken nee, daarvoor vindt hij de programma’s niet boeiend genoeg.
Gisteren leek er een wonder te geschieden. Zo maar uit zich zelf ging hij niet zoals hij een enkele keer doet, op de armleuning van de bank zitten, nee hij nestelde zich op Gades schoot. Nog nooit had hij dat eerder zolang gedaan. Drie, vier seconden, dan had hij het tot nu toe wel bekeken. Nu zat hij spinnend en wel een halve avond op schoot. Gade verrukt. Hier had zij bijna 100 kattenjaren op gewacht. Thomas heeft zijn taak volbracht. Ik dacht hem zelfs zacht te horen lispelen: “Heer, laat nu uw dienaar gaan.”(Luk. 2:29), hij is tenslotte katholiek.