Schoonspringen

In Barcelona is het wereldkampioenschap schoonspringen aan de gang. Ware ik niet aan mijn rustbed gekluisterd, het zou achteloos aan mij voorbij gegaan zijn. Nu ben ik er al zappend langs gekomen. De duim op de afstandsbediening is het ledemaat dat nog het meest beweegt nu de achillespees weer langzaam aan het herstellen is. Naar ik hoop. Maandag weet ik meer. Nu jeukt het vooral onder het gips en kriebelt het als ik van houding verander.
Schoonspringen dus. Tegen een onwezenlijk decor zie ik jonge mensen de meest vervaarlijke toeren uithalen van de drie-meterplank en de tien-metertoren. Voorover, achterover, gehoekt, gestrekt zie ik ze in het water plonsen. De hele wereld duikt in Barcelona met de SagradaFamilia in de achtergrond.
Een paar komen op een lelijke manier in het water terecht. Een enkeling krijgt zelfs 0 punten van de jury, omdat ze eerder met haar voeten dan met haar handen het water raakt en dat is nou net niet de bedoeling van schoonspringen. Maar op dit gebied heb ik helemaal geen echt van spreken. Ik kan helemaal niet duiken, laat staan schoonspringen. Als ik in een zwembad te water moest, gebruikte ik altijd het trappetje of sprong rechtstandig van de kant in het water. Nooit met mijn hoofd voorover. Elke keer goed voor slechts 0 punten.
De wedstrijd wordt van commentaar voorzien door twee Eurosportcommentatoren die duidelijk niet zelf in Barcelona zijn, maar waarschijnlijk in een bedompte studio, er is tenslotte een hittegolf aan de gang, ergens elders in Europa precies het zelfde zien wat ik zie en  daar hun zegje over doen. Heel vaak slaan ze de plank mis. De duikplank mis is een te flauw grapje. Onder in beeld verschijnen de uitslagen en jurywaarderingen voor een sprong. Klaarblijkelijk lezen zij die niet. Zij kirren over de beste sprong van de dag, maar onder in beeld staat duidelijk ‘Rank 2’.
Ik weet ook wel dat het ergernissen van niks zin, maar je moet toch wat. Ze maken het helemaal bont als ze de 1 minuut stilte die aan een wedstrijd voorafgaat verklaren met de mededeling dat er in de buurt van Barcelona iets van een erg ongeluk is gebeurd. Mijn wereld is klein, die van hun niet groter dan een zwemstadion. Ik draai het geluid weg. De sprongen blijven spectaculair.