Schoenen

Ik volg de mode niet. Ik ben gelukkig met mijn broek, een t-shirt, een trui daarover en een paar pantoffels. Zo gauw ik in huis ben heb ik mijn fel roze pantoffels aan. Pantoffels uit de Charente in Frankrijk een streek die bekend is om zijn pantoffels. Mijn eerste paar kocht ik toen we daar op vakantie waren, het tweede paar, veel minder romantisch, gewoon via Internet. Ik ben verknocht aan mijn pantoffels. En ga ik naar buiten dan wissel ik mijn pantoffels bij voorkeur op voor een paar sportschoenen. Die zijn gemakkelijk aan- en uit te trekken, maar intussen ook tamelijk versleten. Ik kocht ze aanvankelijk voor de twee keer per week dat ik een revalidatieprogramma volgde, later ging ik een tijdje naar de sportschool en deed daar braaf mijn oefeningetjes en nu zijn ze mijn daagse buitendracht geworden. De zool raakte versleten en nog maar vaag is daar het merk te lezen: Le coq sportief. Als er iets niet op mij van toepassing is dan is het wel dat ik een sportieve haan zou zijn. Dus wat dat betreft passen die schoenen eigenlijk helemaal niet bij mij.
Vandaag ging ik met Gade naar de schoenenwinkel waar ze (sport)schoenen te kust en te keur hadden. Ook heel veel in mijn bescheiden maat 41. Een selectie gemaakt. In dat soort gevallen kies ik vooral op gevoel. Staat de kleur mij aan, meer nog staat de combinatie van kleuren mij aan. Als er dan een eerste selectie is gemaakt volgt het passen. Is de leest ruim genoeg, knellen ze niet, zijn ze niet juist te ruim gesneden zodat ze bij elke stap (ook al zijn dat er niet meer zo veel)  dreigen uit te floepen. Met het paar dat door de eindselectie is gekomen wordt dan nog een nietszeggend proefrondje door de winkel gelopen. “Ja, doet u deze dan maar.”
Mijn nieuwe schoenen zijn van het merk Pantofola d’Oro, Gouden pantoffel. Ik draag pantoffels, binnen en nu ook buiten.