Schilder

Ik woon nu meer dan 25 jaar in dit huis. Je wist dat het er ooit van zou moeten komen. Na zo’n meer dan een kwart eeuw is het bijna onontkoombaar. Ik heb mij destijds voorgenomen nooit meer te verhuizen. Nu ben ik maar weinig verhuisd, in totaal als gezin heb ik maar drie keer  mijn spullen bij elkaar gepakt en van het ene adres naar het andere getrokken. In mijn studietijd heb ik maar op tweekamers gewoond, in Eindhoven en in Amsterdam, maar dat noem ik geen verhuizen, mijn hele hebben en houden paste in een weekendtas.
Maar nu is Gade begonnen met het inpakken van alles wat los en vast zit. Zij heeft een paar verhuisdozen gekocht en die worden nu volgeladen met al die losse dingen die ons huis tot ons huis maken. Wat heb ik een zooi aan losse frutsels verzameld in de loop de jaren. Allemaal van die dingen die niet echt inde weg staan en vaak een plezierige herinnering vormen aan een reis of gebeurtenis. Voor even worden ze nu ingepakt en worden schilderijen en foto’s van de muur gehaald. Een grijs spoor laat nog zien waar ze gehangen hebben. Nu rusten ze voor even in een grote doos. Nee, we gaan niet verhuizen. Ik blijf bij mijn voornemen van toen, maar het huis is na al die tijd wel aan een frisse verfbeurt toe. Muren, plafonds en het houtwerk binnen wachten op de winterschilder die volgende week zal komen. Voor die tijd zullen wij intern verkassen naar de bovenste verdieping van ons huis. Beneden maken wij ruimte zodat de schilder ongestoord zijn gang kan gaan en ruimte heeft om met meubilair te schuiven. Wij worden  logés in ons eigen huis. Dat zal, ook al is het maar voor een paar dagen, misschien een krappe twee weken, even wennen zijn.
Ze zeggen dat je oude bomen niet moet verplanten, ook al is het maar een verdieping ver.