Schilder

“En hoe vindt u het?” Het werk is gedaan en de schilder vraagt mijn oordeel.Ik kan niet anders doen dan hem complimenteren. De werkdag zit er op en de kamer ziet er als herboren uit. Vier muren en een plafond zijn in de verf gezet. Ik had er erg tegen opgezien. Kon mij geen voorstelling maken van hoe zo’n kamer vol met stoelen, banken, bureaus en boekenkasten geschilderd zou kunnen worden zonder dat het hele vertrek onder de witte spetters zou komen te zitten. Maar ja, ik ben dan ook geen schilder. Ik heb hier in huis nooit iets geschilderd en ook in mijn andere woningen was er altijd wel een zwager of ingehuurde vakman die er voor zorgde dat iets zo nodig  weer strak in de lak kwam te zitten.
De schilder en het schildersmaatje waren er al wel weer heel vroeg bij. Vaklui eigen. Het was maar net half acht geweest toen zij aanbelden. Ik dacht hen in mijn zorg te delen dat het mij een onmogelijke klus leek om hier een kwaliteitswerk af te leveren, maar de schilder die in zijn witte kleding en qua uitstraling een zenmeester leek, stelde mij gerust. Hij had wel erger meegemaakt en het was voor hem gewoon een kwestie van schuiven met de meubels zoals in zo’n puzzel waar je de letterblokjes door heen en weer te bewegen op de juiste plaats moest zien te krijgen. Dat wat bleef staan verdween onder plastic en even zag mijn kamer er uit als de nauwelijks meer gebruikte salon in een eeuwenoud landhuis waar de meubels afgedekt waren met witte lakens. En de schilder en zijn maatje werkten gestaag door. Werk, dat ik op twee, misschien wel drie dagen had geschat, had er aan één genoeg. Boekenkasten en bureaus waren niet van hun plaats geweest. Banken en stoelen stonden weer waar ze hoorden. En ik hoefde niet meer te doen dan te zeggen dat ik heel tevreden was en stak nog eens de loftrompet op het vakmanschap van de de timmerman, stukadoor en schilder. De trilogie was voltooid en ik was meer dan tevreden.