Schamel

In niet al te lang geleden tijden hing mijn trap rond deze tijd al vol met kerstkaarten met de beste wensen van vrienden en en familie. Nu is de trap nog angstwekkend leeg. Slecht 6 kaarten kreeg ik tot nu toe binnen. Een ook nog twee via het Internet, maar die zijn zo moeilijk op te plakken. Zes kaarten, een schamele hoeveelheid in vergelijking met de aantallen die ooit eind december mijn trap sierde. En bij die zes zit er dan ook nog een eentje van de Postcodeloterij en die telt eigenlijk niet echt mee. Nu zal het wel grotendeels ook aan mij zelf liggen dat ik zo weinig kaarten krijg want nu al al voor het tweede of derde jaar schrijf ik zelf nauwelijks een kerst- of nieuwjaarswens en beperk mij ook dit jaar tot het beantwoorden van de wensen die ik per post toegestuurd krijg. Ik heb dus maar een doosje met tien kaarten (twee dessins, met enveloppe) gekocht plus een velletje decemberzegels waarvan ik mij afvraag of ik die wel allemaal nodig zal hebben. Er waren jaren dat ik al direct na Sinterklaas stapels kaarten beschreef met een persoonlijke wens en lang geleden kalligrafeerde ik zelfs de adressen op de omslag.
Ik ben niet de enige die het schrijven van kerstkaarten nauwelijks meer 2016 vindt. In de krant lees ik dat er dit jaar 15 miljoen kerstkaarten minder geschreven en verstuurd worden. Nu lijkt dat op zich een geweldig aantal en dat is het natuurlijk ook, maar als je het met een beetje fantasie omrekent dan is het zo dat je dat aantal al ruim bereikt als iedere Nederlander al minder dan 1 kaartje per persoon verstuurt. Ik jaag dat getal op door de tientallen kaarten die ik niet meer stuur.
Misschien zijn er mensen die ook dit jaar weer op een kaartje van mij en/of Gade rekenen. Als ik hen erg teleurstel dan mijn excuses, dat is nimmer mijn bedoeling. En om hun leed wat te verzachten wens ik hen via dit blog een gezegend Kerstfeest en zalig Nieuwjaar!