Schakelfout

De dagen beginnen een vast vakantiepatroon te krijgen. Er wordt laat opgestaan, de vaste ochtendrituelen vinden plaats, dan volgt het ontbijt. Bretagne laat zich van zijn beste kant zien. In een mild ochtendzonnetje kan er buiten gegeten worden. Dan is het tijd voor het blog, gevolgd door koffie en wat lezen, waarbij het soms al moeilijk wordt de aandacht er bij te houden. Na de lunch, een boterham tussendoor, nog even wat lezen, wordt er tochtje gemaakt. Tegen de avond weer thuis in ons vakantiehuisje. Eten, een spelletje domino of wat pielen met de golfballen en de pitching wedge. We ontwikkelen een nieuw spelletje. Vroeger speelden we dat met drie kiezels, nu met drie golfballen. Gade wint met 3-2. Domino heeft ze ook al gewonnen. Dan nog wat lezen, het weerbericht bekijken en dan wordt het weer bedtijd. En avond en morgen, de volgende dag.
Het dorp verderop heet Grand Champ en heeft een VVV-kantoor. We gaan er te rade voor wat fietstochtjes in de omgeving. Het meisje van de VVV heeft een gehavend gezicht. Vast een keer een schakelfout gemaakt en met de fiets gevallen. Haar gezicht zit vol schaafwonden met korstjes die, had ik ze zelf, tot stiekem afkrabben zouden noden. Ze herinneren mij aan mijn studententijd, toen ik zelf met enige regelmaat van de fiets viel. Vaak midden in de nacht na uitbundig kroegbezoek. Het gebeurde ook dat ik aan de ene kant op de fiets stapte en er vervolgens aan de andere kant weer afviel. Dat leverde dan een gehavend gezicht op met fraaie schaafwonden en vervolgens dito afkrabbare korstjes. Toch vreemd dat de aanblik van het VVV-meisje in Grand Champ dat soort herinneringen van 50 jaar geleden weer naar boven brengt.
Het meisje draait voor ons vijf fietsroutes uit. We gaan op weg, route nr. 3, 15,7 kilometer. We rijden heuveltje op, heuveltje af door het glooiende Bretonse land. Als we weer vlak bij het dorp zijn moeten we een venijnig en lang klimmetje op. Ik maak een schakelfout en val stil. Gelukkig niet om. Mijn gezicht blijft ongehavend. Geen korstjes om te krabben. Ik bereik het dorp te voet.