Schade

1e Geval.
Voor ons, voor Gade en mij, is de auto niet meer dan een vervoermiddel om je op tamelijk gerieflijke wijze van A naar B te brengen. Het is in ieder geval geen statussymbool. Daarvoor leent onze Citroën C3 zich ook nauwelijks. Het is nu eenmaal geen auto waarmee je op de mensheid indruk kunt maken. Is ook helemaal niet de bedoeling. Ik heb eigenlijk wat medelijden met mensen die niet anders dan het merk van hun auto hebben om daar enige vermeende status aan te ontlenen. Wat een armoede. Ik heb jarenlang, zonder enige pedanterie, in een van de meest exclusieve auto’s van Nederland gereden. Gelet op de verkoopcijfers, op een gegeven ogenblik 3 tot 5 per jaar, was het een unicum, -nou ja tenminste bijna,- op de Nederlandse wegen. Het was in de tijd dat ik nog regelmatig op de een of ander golfbaan kwam en was mijn auto vaak de enige van dat merk die parkeerde tussen de LandRovers, Mercedessen en Lexussen. Ja, mijn Lada Samara, de auto die ik naast een dikke Audi stalde, was een zeer exclusieve auto. Maar status verlenend?  Nauwelijks. Terug naar onze Citroën. Betrouwbaar karretje, functioneel, niet veel meer. Maar ondanks zijn compactheid soms nog te breed voor een zuinig opgezette parkeergarage. Dat ondervond Gade bij het inparkeren op een door haar bedrijf gehuurde plaats. KRRRSST. Auto iets te breed of parkeervak tussen twee pilaren te smal. Verzekering gebeld. Vandaag of morgen langs de schadehersteller voor een afspraak.
2e Geval.
Meer dan van onze auto genieten we van Harrie, onze poes. Ik heb allang niets meer over Harrie gemeld omdat ik vind dat je andere mensen daar niet mee moet lastig vallen. Niet iedereen is een kattenmens, al kan ik dat vaak niet begrijpen. Zoveel jaloersmakende lenige schoonheid in een paar kilo, daar moet je toch van houden. Het gaat goed met Harrie al heeft hij soms een linkeroog dat een beetje dicht zit. Vanavond gaan we met haar naar de dierenarts. Er even na laten kijken. Auto oplappen, Harrie uitdeuken.Schade is er om te herstellen.