Saint-Hippolyte-du-Fort-2

Het huis is imposant. Eigenlijk zie je dat pas als je er binnen bent. Buiten zou je er zo maar langs lopen als er niet een bordje hing dat hier een chambre d’hôtes  was. Het ligt aan een non-descript straatje, zo smal dat de auto van Google Maps het bij maken van foto’s voor Google Earth moest overslaan. Maar binnen ademt alles nog de sfeer van een eeuwenoud stadspaleis. Een majestueuze wenteltrap voert vanuit de hal naar de vele verdiepingen die het gebouw rijk is. Een gebouw dat honderden jaren geleden een zijdefabriek was, tijdelijk een pseudo-religieuze sekte huisvestte en nu door Neef en echtgenote wordt beheerd als bed & breakfast, Daar door wordt zowel aan hun levensverhaal, als aan de geschiedenis van het huis een hoofdstuk toegevoegd. Achter het huis, midden in het stadje waarvan de lengte van de naam niet strookt met het aantal inwoners, een grote tuin waar het zwembad wacht op warmere tijden. Riant, die omschrijving past bijna bij alles wat het huis te bieden heeft. Zeker bij de slaapkamer die deze week de onze is. Een comfortabel bed en een aanpalende badkamer naar behoren. Dit alles nauwelijks met mate, maar met de omvang die bij de grandeur en sfeer van dit perceel hoort. Een sfeer die mee, maar eigenlijk vooral, bepaald wordt door de manier waarop Neef en zijn vrouw invulling geven aan hun gastheerschap. Natuurlijk zijn wij gewoon op familiebezoek, wij zijn geen normale B&B-gasten. Maar, waren wij dat wel dan zouden wij zo goed als zeker in onze review net zo enthousiast zijn als de auteurs van een terugblik via booking.com.
Vanochtend zijn Gade en ik even het stadje Sauve gaan verkennen. Mijn opvouwscootmobieltje bewees weer eens zijn diensten  bij de ‘stadswandeling’. Buiten ons was er geen toerist te bekennen, maar toeristen zijn wij eigenlijk ook niet. Wij zijn op familiebezoek. Dat is toch iets anders.