Maar weer eens even op Internet bevestiging gezocht. In mijn zoekmachine tik ik ‘lumbaal stenose’ in. In 0,52 seconden krijg ik ongeveer 36.300 resultaten. Wat de mensen ook van het Internet of Google mogen zeggen, ik zou willen dat ik nog een fractie van de snelheid van het Internet te beschikking had. Ik lees: “De lumbale kanaalstenose of vernauwing van het lendenwervelkanaal is een aandoening die tamelijk veel en vooral bij oudere mensen voorkomt. Mensen die hieraan lijden klagen over pijn in de benen bij het lopen en staan. Het is niet altijd een pijnlijk gevoel, maar soms juist een moe gevoel. Als de klachten erger worden wordt de loopafstand steeds kleiner. Als de patiĆ«nt maar op een bankje gaat zitten of voorover bukt zakken de klachten weer af.”
Ik herken mijzelf letter voorletter in de gegeven omschrijving, al is er niet alleen sprake van pijn in de benen, maar ook een zeurderig gevoel in de onderrug. Ook klopt dat van dat bankje niet helemaal. Ik heb gemerkt dat ook een stoel, een krukje of zelfs een tuinmuurtje vrijwel onmiddellijk soelaas biedt.
Ik kom weer even op dit onderwerp dat mij dagelijks bezighoudt omdat ik zojuist weer geconfronteerd werd met een fikse aanval, die inmiddels alweer niet meer dan een pijnlijke herinnering is.
Ik beweeg mij vooral op de korte afstanden pijnloos voort met mijn geweldige driewieler. Ik vond dat de banden wel wat meer lucht verdienden en overschatte mij zelf geweldig door die banden te gaan oppompen met mijn degelijke Gazelle fietspomp. Bij de eerste band was er nog weinig aan de hand, maar bij band twee en drie leek het of mijn rug vast kwam te zitten en ik eruit dacht te zien als Quasimodo, de gebochelde klokkenluider van de Notre Dame. In die gehoekt houding liep ik naar het tuinmuurtje (vandaar mijn toevoeging eerder in dit stukje), zette mij neer en ziet de pijn vloeide weg als het water in het doucheputje. Een gevoel dat grote opluchting geeft.
Leg een en ander niet uit als een elegie. Lopen en staan zijn inderdaad soms wat lastig, maar ik kan nog heel goed liggen en zitten. Ik ben daar zelfs een meester in.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links