Rotonde

Her en der zijn al de nodige opmerkingen gemaakt over rotondes. Ergernissen en loftuitingen. Daar kunnen de mijne dan nog wel bij. Loftuitingen, zeker als het gaat om fietsvriendelijke rotondes. Daar ken ik er in ieder geval één van. Als je je hand maar goed uitsteekt suis je er overheen en elke auto stopt ook nog eens voor je. Maar vaak overheerst bij een rotonde bij mij toch een groot gevoel van “waarom?”.  Er is vast ooit een verkeersdeskundige geweest die op goed moment gedacht heeft de vondst van zijn leven te doen door de rotonde te ontwikkelen. Maar ik zie er de logica lang niet altijd van in. Ik ken goed functionerende T-kruisingen die omgetoverd werden tot een rotonde. Verkeer dat vroeger gewoon rechtdoor kon rijden, moet nu een rare kronkelbeweging maken. En zie, de rotonde moet nu aangepast worden omdat de te nemen bochtjes voor zwaar vrachtverkeer te veel stuurmanskunst vergen. Gister reed ik als fietser over een rotonde in aanleg. Al maanden zijn ze bezig om dat kruispunt om te toveren in een rotonde met vrijliggende fietspaden. Die lijken erg smal te worden, zodat het daar op een slalomtraject gaat lijken. En dan zijn er ook nog de rotondes met verhoogde rijbaanscheidingen zodat je op tijd moet kiezen voor welk pad je neemt. Te oordelen naar de vele zwarte strepen tegen  voor de scheiding gebruikte stoeprandbanden wordt die keuze lang niet altijd op tijd gemaakt. Rotondes zeggen de doorstroming te bevorderen, maar dat afremmen en optrekken haalt de vaart er fiks uit.
En wat kost dat niet allemaal. Maar verkeersveiligheid is een toverwoord. Realiseren ze zich niet dat al die mensen die een museum bezoeken of in de schouwburg zitten de grootste bijdrage vormen aan de verkeersveiligheid. Op dat moment nemen ze niet deel aan het verkeer en kunnen geen ongeluk maken of krijgen. Dus weg met de cultuurbezuinigingen, hou de theaters open!