Rolstoelbruid

De rolstoelbruid trouwt op een tijdstip dat het haar niks kost. Haar bruidegom ook niet. Het is duidelijk dat ze meer geïnvesteerd hebben in de aankleding, dan in de gemeentelijke ceremonie. De rolstoelbruid is in het stalend wit gehulde en straalt zoals een rolstoelbruid alleen maar stralen kan. Ze komen een paar minuten na het afgesproken tijdstip aan. “Sorry, maar er moest familie uit Friesland komen en het verkeer was nog al druk en een getuige moet nog even een parkeerkaartje halen. We zijn toch niet te laat?” Dat zijn ze wel, maar wat maakt het uit. Ze zijn er, dat is het voornaamste. Even leek het of zij het trouwzaaltje niet zou kunnen halen. De publiekslift is niet berekend op een rolstoelbruid. Halverwege  tussen de begane grond en de eerste verdieping blijft de lift hangen. Wil niet meer naar boven, enkel nog maar naar beneden. Via de personeelslift lukt het wel. In die lift passen wel acht ambtenaren en die kan een rolstoelbruid plus bruidegom gemakkelijk aan.
Eigenlijk is het een menage à trois. Rolstoelbruid, bruidegom en de hulphond. Een goedmoedige lobbes die via zijn halsband laat weten dat hij niet geaaid mag worden.
De rolstoelbruid en bruidegom beloven getrouw alle plichten te vervullen die de wet aan de huwelijkse staat verbindt. De aanwezigen applaudisseren, de rolstoelbruid en bruidegom kussen elkaar. De huwelijksakte wordt getekend, het trouwboekje wordt getekend. De rolstoelbruid heeft nog een vraag. “Mag er een pootafdruk van de hulphond in de akte?” Nee, dat mag niet, maar wel in het trouwboekje. Er wordt een stempelkussen gehaald. De hulphond begrijpt niet wat er van hem gevraagd wordt. Een pootafdruk maken heeft hij op de hulphondenschool niet geleerd. Zat in ieder geval niet in zijn pakket. Met veel moeite wordt zijn poot op het stempelkussen gedrukt en vervolgens op een blanco bladzijde in het trouwboekje. Met een beetje goede wil is in  de rode veeg in het boekje een pootafdruk te herkennen. “Dat is mooi, heel mooi.” De rolstoelbruid straalt nog meer. Het gezelschap feliciteert de rolstoelbruid en de bruidegom. De hulphond krijgt van de meeste mensen een aai over zijn kop, ook al mag dat eigenlijk niet. Maar wat maakt het vandaag uit. Het is feest. De rolstoelbruid is getrouwd.