We hadden elkaar veel te lang niet gezien. Bijna twee jaar of daaromtrent. Niet dat we elkaar veel zagen, maar er was toch een zeker regelmaat te bespeuren. Zo een keer per kwartaal, misschien maar drie keer per jaar reisde ik naar haar woonplaats of kwam zij hier naar toe. We leerden elkaar kennen in het begin van de jaren 70 van de vorige eeuw. Goed kennen. Mooie tijden, schoolvoorbeeld van de tijdgeest in die jaren waarin we dachten dat we de wereld nog naar onze hand konden zetten.
Na een tijdje leek het voorbij. Gingen we ieder onze eigen weg en werd wat we hadden herinnering. Tot een flink aantal jaren geleden. Ik belde. Maar daar bleef het toen bij. Een paar maanden later berichtte ze mij. We maakten een afspraak en sindsdien zagen we elkaar om de drie, vier maanden. Dan bij haar, dan bij mij, dan bij een museum ergens in het land. Mooie dagen gekleurd door genoeglijk samenzijn en gedeelde herinnering. En dan komt de klad erin. Lichamelijk ongemak met daaraan gepaard gaande minimale mobiliteit verhinderen de overenweerse bezoeken. Een sporadisch telefoontje, daar blijft het bij. We volgen elkaar op afstand. Maar desondanks blijft er die oude, meer dan 40 jaar oude band. Die laat zich niet verbreken. Daarvoor is die veel te hecht.
Gisteren zagen we elkaar weer. Koffie, bijpraten, onze kinderen de revue laten passeren, klagen over onze wat krakkemikkige lijven. Natuurlijk naar het museum. Zonder museumbezoek is een dag met haar niet compleet. Samen eten en elkaar vertellen hoe leuk we het vinden elkaar weer eens te zien en te verhalen over oude liefde die niet roest.
Aan het begin van de avond vertrekt zij weer. 134 kilometer weg, zegt haar navigatieapparaat. Het randje van het land. Het mag nu niet weer zolang duren voor we elkaar weer zien, besluiten we samen.
Ik vertel Gade over het bezoek. En ook dat iemand anders me gauw weer wil zien. Ze kijkt me met een lichte glimlach om haar lippen aan: “Ach ja, het is lente, hè…”
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
Zo was het, is het en blijft het!
Oude liefde roest niet 😉