Roelfs

Ik keek gisteren in aangenaam gezelschap naar de halve finale dames Nederland-Argentinië. Ik kon dat doen omdat ik een andere afspraak glad vergeten was. Ik zag een niet zo spannende maar wel wonderschone wedstrijd met hockey op hoog niveau. Nee, ik ben geen kenner, maar zag wel dat er virtuoos met bal en stick werd omgegaan. Met name de drievoudige passeerbeweging van Maartje Paumen vanaf de achterlijn die in een ver voorbij de middenlijn haarzuivere pass eindigde. Bijna van een balleteske schoonheid. Als je er nog een passend muziekje onder zou zetten was er sprake van pure esthetiek. Maar in plaats van muziek werd het begeleid door het geneuzel van de verslaggever van dienst. Jan Roelfs heet de man. Toch een naam die wat belooft. Mist maar een ootje op weg naar de volmaaktheid. Jan Roelfs heeft een bijzondere eigenschap. Hij weet precies wat een speler denkt en voelt. Hij heeft aan een vorsende blik genoeg om een complete zielstoestand te duiden, te verklaren waar die vandaan komt en wat de psychische gevolgen zijn. “Kijk die keepster daar nou een staan. Ze denkt nu bij haarzelf: “Pff, dat is maar net goed afgelopen.” Je ziet aan haar gezicht de opluchting, maar ook de schrik van de zwakke verdediging voor haar. En ook het vertrouwen dat zij normaal uitstraalt is zij nu helemaal kwijt. Ze twijfelt en denkt terug aan de wedstrijd van drie jaar geleden, die toen ook zo desastreus verliep. Dat worden nog een paar zware minuten voor haar.”
Ik zie door de keepershelm en het traliewerk daarvoor nauwelijks iets van haar gezicht. Maar Roelfs heeft aan een paar vierkante centimeter huid genoeg om een volledige explicatie van haar gevoelsleven te geven. Knap hoor. Zoals hij ook aan de lichaamstaal van een trainer of van een speelster die een straftijd uitzit ons tot op de millimeter duidelijk kan maken hoe hij en zij zich voelen, wat er door hen heengaat en hoe het allemaal zo gekomen is.
Ik erger me altijd aan dit soort commentaar.
Als ik ’s ochtend in de spiegel kijk en mijn gezicht nauwkeurig bekijk, dan nog heb ik vaak geen idee wat mij beweegt, wat mij bezighoudt en al helemaal niet waar het allemaal toe zal leiden. Dat is het grote verschil tussen Jan Roelfs en Jan Roelofs.