Gade en ik waren in Drenthe. Een weekendje om die wondermooie solo-voorstelling te zien van Dannie Ronaldo. Ik schreef daar gisteren over. Ga, als je de kans krijgt, die voorstelling zien. Reis er dit weekend voor naar Diest in Belgiƫ of volgend jaar naar andere plaatsen in Vlaanderen waar hij te zien is. U zult er geen spijt van hebben.
We zagen de voorstelling in Meppel, samen met wie ik vaak mijn bloggende neef noemde. Maar neef blogt thans gans anders. Geen geschreven stukjes meer, maar foto’s. Hij houdt sinds een paar weken een fotoblog bij. Een paar opnames, miniem commentaar. Geen lange stukken meer. Zijn verfijnde pen heeft een tijd geleden al rust genomen. Was even wennen, geen geregeld blog meer in Dossier Moddergat. Maar hij heeft de pen neergelegd en vervangen door de camera. Een echt fototoestel, niks geen telefoon. En nu heeft u zich weer voorgenomen om dagelijks -lang leve de discipline- wat foto’s van zijn hand te plaatsen, hooguit een paar regels commentaar, ter adstructie, meer niet.
Omdat we toch in de buurt zijn gaan we de dag na de voorstelling bij hem en zijn vrouw op koffiebezoek. Hij woont 25 kilometer verderop aan de Bosrand waar wij deze zomer drie weken verbleven en op hun kat Gijs pasten. Gijs lijkt ons nog terug te kennen, al weet je dat bij katten nooit helemaal zeker. Hij loopt in ieder geval niet weg als wij het erf, zijn erf, betreden en dat is voor Gijs al heel wat. Wij leggen het uit als een teken van herkenning.
Neef, die ooit blogde, pakt zijn camera. Hij wil wat foto’s maken van mij en Gade. Hij drukt oneindig vele malen af. De tijd van 12 opnames op een rolletje is lang voorbij.
Vandaag stuurt hij mij wat foto’s en plaatst er ook een paar op zijn blog. Wij blijken het begin van een project te zijn, een project dat misschien wel nooit tot uitvoer komt.
Ik zie mijn hoofd, zeker als het lacht, getekend uit rimpels. Dat is wat van een mens rest, een verzameling rimpels die groeven trekt, elk jaar meer. Karakteristieke kop is daar een fraai eufemisme voor. Niet te veel lachen dus, dan valt het wel mee. Maar er is nog zoveel om te lachen. Laat de rimpels maar komen.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links